تاریکی زندگی پیرمرد روستای کلهین/از حمله گرگ‎ها در امان نیستم

به گزارش موج رسا;از چشمانش برق مهربانی می‎تابد. دستان پینه ‌بسته و زمختی دارد. لباس‌هایش نیز رنگی چندساله را به خود گرفته  و پاهایش به دلیل کهولت سن یارای رفتن ندارد.

چشمانش هم در لابه‌لای چین و چروک‌‎های گونه‌‎ها و پیشانی‎اش مخفی ‌شده‎‌اند،مهربان و صمیمی است و محبت از چشمانش می‎بارد.

روی خوش به میهمانان نشان می‎دهد بضاعتی برای پذیرایی ندارد اما مهربانیش در دلت مهربانی می‎کارد.

روزگاری مردم روستای کلهین کنارش بودند اما امروز کوچه‎های خالی روستا، دلش را به درد می‎آورد.با همه فقر و نداری خواسته زیادی هم ندارد.

عبدالله مرادی یکی از معدود ساکنان روستای کلهین منطقه قره‎پشتلوی زنجان است که این روزها در فقر و نداری روزگار خود را می‎گذارند.

این پیرمرد روستای کلهین از کمترین امکانات زندگی نیز برخوردار نیست و تنها لوازم زندگیش،یک زیر انداز، پتو، کتری، چراغ گرد سوز و چوب دستیش است،از هیچ‎گونه امکانات دولتی برخوردار نیست و حتی چراغ خانه‎اش نیز تنها توسط چراغ گردسوز روشن می‎شود.

پای صحبت های این پیرمرد روستایی می‎نشینم،می‎گوید:از اول زندگی تنها بودم و کس و کاری نداشتم، چند سالی با همسرم زندگی کردم اما او هم 10 سال پیش دار فانی را وداع گفت.

او ادامه می‎دهد: در حال حاضر شرایط خوبی برای زندگی ندارم و حتی خانه‎ام به دلیل نداشتن حصار از حمله گرگ‎ها در امان نیست.تنها خواسته‎ام از مسئولان حصار کشی این خانه است.

این مرد روستایی می‎افزاید: تا کنون هیچ مسئول دولتی به من سرنزده است و تنها با 45 هزار تومان یارانه زندگی خود را می‎گذرانم،دیگر قادر به ادامه زندگی خود با وجود مشکلات نیستم، حتی خانه‎ام سرویس بهداشتی و حمام نیز ندارد.

مرادی می‏گوید: حتی رادیو و تلویزیون هم ندارم اما به تازگی یکی از خیرین یخچال برایم خریداری کرده است،امیدم به خداوند متعال است و تلاش کرده ام در زندگی این حبیب واقعی را از یاد نبرم.

گفتنی است،کلهین، روستایی از توابع بخش قره‌پشتلو شهرستان زنجان در استان زنجان ایران است.

این روستا در دهستان قره‌پشتلو پایین قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۱۵ نفر (۲۶خانوار) بوده ‌است اما در حال حاضر این روستا تقریبا خالی از سکنه است.

امام علی (ع) در سفارش به مالک اشتر فرمود: "خدا را! خدا را! درباره طبقات پایین و محروم جامعه که هیچ چاره‎ای ندارند و عبارت‎اند از: زمین‎گیران، نیازمندان، گرفتاران و دردمندان. همانا در این طبقه محروم، گروهی خویشتن‎داری کرده و گروهی به گدایی دست نیاز بر می‎دارند. پس برای خدا پاسدار حقی باش که خداوند برای این طبقه معیّن کرده است".//ن

ملکنار نجفی