گمشدن عدالت اجتماعی ابهر در مسیر توسعه شهری

محسن برجی در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ به بررسی عملکرد شورای شهر ابهر در دوره ششم پرداخت و به پرسش‌های کلیدی در زمینه اولویت‌های این شورا اشاره کرد و گفت: یکی از سئوالات اصلی این است که آیا شورای شهر ابهر در این دوره توسعه اجتماعی را در اولویت قرار داده یا عدالت اجتماعی و اینکه کدام‌ یک از این موارد در سیاست‌گذاری‌ها بیش‌تر مورد توجه بوده است.

بیشتر بخوانید

• توزیع خدمات شهری باید بر اساس عدالت اجتماعی باشد
• عدالت اجتماعی یکی از مسائل مهم در حکومت امام علی (ع) بود

وی افزود: در پایان دوره ششم شورای اسلامی شهر ابهر، این فرصت فراهم شده تا با نگاهی آسیب‌شناسانه، عملکرد چهار ساله شورا در عرصه‌های اجتماعی بررسی شود.

کارشناس ارشد مدیریت شهری خاطرنشان کرد: شهر ابهر با چالش‌هایی در این سال‌ها روبه‌رو بوده که شامل نظیر افزایش فاصله طبقاتی، مهاجرت بی‌رویه به حاشیه شهر، نارضایتی از خدمات شهری در مناطق کم‌برخوردار و کاهش سرمایه اجتماعی است.

وی تصریح کرد: شورای شهر هرچند گاه‌ و بی‌گاه به موضوعات عدالت‌محور مانند توسعه زیرساخت‌ها در محلات محروم و توزیع بودجه برای خدمات عمومی توجه کرده، اما این اقدامات نظام‌مند و متکی بر داده‌های عدالت‌محور نبوده‌اند.

برجی تأکید کرد: توسعه اجتماعی یعنی ارتقاء کیفیت مشارکت مردم در تصمیم‌سازی و توانمندسازی شهروندان کم‌تر به‌عنوان یک محور اصلی در دستور کار شورا قرار گرفته است.

وی خاطرنشان کرد: در بیش‌تر موارد، نگاه عمرانی و سنتی بر نگاه اجتماعی-تحولی غلبه داشته و برنامه‌های شورا بیش‌تر پروژه‌محور بوده‌اند تا جامعه‌محور. 

کارشناس ارشد مدیریت شهری اظهار داشت: شهرهایی مثل ابهر، برای عبور از بحران‌های نابرابری و انسجام اجتماعی، نیازمند سیاست‌گذاری‌هایی هستند که هم‌زمان عدالت اجتماعی را تقویت کرده و توسعه اجتماعی را نهادینه کنند، که شورای آینده باید نقشه عدالت اجتماعی ابهر را با مشارکت دانشگاه و گروه‌های مردمی طراحی کند و سند توسعه اجتماعی شهر را تدوین و اجرایی کند.

 وی عنوان کرد: برنامه‌های فرهنگی، اجتماعی و خدماتی باید نه صرفاً برای مردم، بلکه با مشارکت مردم تعریف شوند.

 در پایان خاطرنشان کرد که شورایی که عدالت و توسعه اجتماعی را توأمان در اولویت قرار دهد، می‌تواند بستری فراهم سازد که شهروندان نه‌تنها خدمات منصفانه دریافت کنند، بلکه احساس تعلق، امید و مشارکت فعال داشته باشند. 

وی بیان کرد: توسعه‌ای که عدالت نداشته باشد، موقتی است و عدالتی که به توسعه نینجامد، ناتمام خواهد ماند.