به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ مرگ حق است و پایان زندگی هر انسان نیست، بلکه انتقال جسم و روح از دنیای فانی و از بین رونده به دنیای ابدی است.
بیشتر بخوانید
فرد متوفی بعد از مرگ نیز ارتباط خود را با دنیا حفظ کرده و خانواده و اطرافیان برای آرامش روح متوفی و همچنین زنده نگه‌داشتن یاد او خیرات می‌دهند.
اما هزینه‌هایی سنگینی که پس از فوت فرد، گریبان خانواده‌اش را می‌گیرد علاوه بر غم از دست دادن عزیز و بغض و ناراحتی، دردی بزرگ بر خانواده فرد به جای می‌گذارد.
هزینه‌های گزافی به دنبال اطعام میهمانان و رسم رایج به جای می‌ماند، رسمی که در آن میهمانانی که در مراسم ختم و تشییع شرکت داشتند به صرف غذا و میوه و سایر پذیرایی‌ها دعوت می‌شوند و از آن هزینه‌های فراوان و گاهی بدهی‌های فراوان می‌ماند.
در شرایط امروزی که گرانی موج می‌زند و چشم و هم چشمی نیز در جامعه بیداد می‌کند، اطعام میهمانان مراسم ترحیم هزینه‌های گزافی را می‌خواهد که گاهاً از توان بیشتر افراد خارج است به‌ویژه اینکه صاحب عزا بدون هیچ برنامه و تمهیدی با آن رو به رو شده است.
از طرفی دیگر اگر خانواده فرد متوفی، از تعداد میهمانان، تجملات و ریخت و پاش بکاهند با حرف‌هایی فراوانی از طرف اطرافیان مواجه خواهند شد.
این روزها فوت کردن و مرگ برای بازماندگان ترسناک شده است چراکه اطرافیان متوفی علاوه بر غم سوگ عزیز خود و تسکین درد با دوستان و آشنایان باید در فکر اطعام و پذیرایی و هزینه‌های آن باشند.
آوردن مداح در خاکسپاری و مراسم فاتحه‌خوانی و اهدای تاج‌گل گران‌قیمت و تجملاتی و نصب بنر در تعداد و ابعاد بالا و میوه‌های آنچنانی و سرو انواع غذا در تالارهای گران‌قیمت بدعت‌های نادرستی است که به جای ترویج آن می‌توان با دستگیری از مستمندان و یاری‌رساندن به فقرا به گسترش رسوماتی اقدام کرد و جایگزین رسومات تجمل‌گرایی و مصرف‌گرایی کرد.
بسیار پیش می‌آید خانواده‌ها برای رهایی از حرف و حدیث‌ها اقدام به اطعام مهمانان از طریق قرض و بدهی کرده و تا مدت‌ها بعد از مرگ عزیز توان تسویه بدهی را ندارد و به همین دلیل در زندگی خود دچار مشکل شده‌اند.
در این حالت باید بگوییم که سفره‌های خیرات خود مصیبتی بالاتر از مصیبت وارده است که در وضعیت نابسامان اقتصادی افراد و خانواده‌ها توان اطعام و پهن کردن سفره‌های فوت و سوم و هفتم و چهلم را ندارند.
باید بگوییم همه این اقدامات برگرفته از کارهای خودمان است که به‌مرور زمان به‌عنوان رسومات تبدیل شده است اما با فرهنگ‌سازی و برخورد شایسته می‌توان آن را اصلاح کرد و با حضور در خانه فرد متوفی و عرض تسلیت و ابراز همدردی با پذیرایی ساده مانند خرما و حلوا نیز امکان‌پذیر بوده و هدف اصلی از گرد آمدن در دور فرد عزادار فقط تسکین درد او است نه اطعام دادن و چشم و هم چشمی.
امید است فرهنگ و رسم نادرست اطعام به میهمانان و گسترش تجملات در مراسمات به حضور جهت دلگرمی و عرض تسلیت تبدیل شود.
باید گفت در این فرهنگ‌سازی عوامل مختلفی می‌تواند موثر واقع شود که می‌توان از فضای مجازی و رسانه‌ها کمک جست و سرعت این امر را بالا برد.
از طرفی دیگر با حذف چشم و هم چشمی که قسمت عمده و گسترده‌ای از زندگی افراد را به خود درگیر کرده است با تبدیل آن به ساده‌زیستی گام موثری می‌توان در این زمینه برداشت.
آداب و رسوم غلط در مراسم ختم که برای مجلس ترحیم یک فرد خرج می‌شود که در این اوضاع نامناسب اقتصادی و در حالی که آمار ازدواج جوانان کاهش داشته و یا بیمارانی وجود دارند که توان تامین هزینه‌های درمان خود را ندارند که با صرف هزینه در این امور می‌تواند بهترین گزینه برای جایگزینی این تجمل‌گرایی شود.
فاطمه شیرینی
انتهای خبر/