
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موجرسا»؛ هر ساله در یازدهم محرم، شهر زنجان شاهد یکی از باشکوهترین و متفاوتترین مراسمهای عزاداری در کشور است؛ روزی که با عنوان «یومالزینب (س)» شناخته میشود. این روز در زنجان، تنها ادامهای بر عاشورای حسینی نیست، بلکه جلوهای عمیق از همافزایی شور و شعور حسینی است. مردم با دلهایی آکنده از عشق اهل بیت (ع)، در قالب دستههای منظم و سنتی، خیابانهای شهر را مملو از نغمههای حزنانگیز، نوای «زینب، زینب» و نذر و نیاز میکنند.
بیشتر بخوانید
یومالزینب در زنجان معنایی فراتر از یک سوگواری معمولی دارد؛ این مراسم نشاندهنده جایگاه ویژه حضرت زینب (س) بهعنوان پیامرسان کربلاست. زنان و مردان، پیر و جوان، همه با لباسهای سیاه، در فضایی آکنده از معنویت و همدلی، بار دیگر پیام کربلا را زنده میکنند. این روز نهتنها یادآور صبر و استقامت زینب کبری (س) در برابر سختترین مصیبتهاست، بلکه فرصتی برای تجدید بیعت با آرمانهای عاشورا و زنده نگهداشتن فرهنگ مقاومت و ایثار در جامعه بهشمار میآید.
این روز به نماد صبر، استقامت، عشق به اهلبیت (ع) و نمایش پرشکوه ارادت مردم به ساحت حضرت زینب کبری (س) و اهلبیت پیامبر (ص) تبدیل شده است و حضور هزاران عاشق اهلبیت از اقشار مختلف، زن و مرد، پیر و جوان، حتی کودکان خردسال، جلوهای باشکوه از ایمان و ولایتمداری را در خیابانهای زنجان ترسیم میکند.
یومالزینب (س) یک آئین مذهبی نیست، بلکه تجلیگاه عشق خالص مردمی است که با دلهایی سوخته و چشمانی اشکبار، به یاد دلاوریهای حضرت زینب کبری (س) در دشت کربلا، خیابانهای زنجان را به صحنهای از وفاداری، ایمان و ایثار تبدیل میکنند.
زنجانیها در این روز بزرگ با شکوهترین اجتماع عاشورایی خود را رقم میزنند حضوری که در آن نذر، اشک، دعا، مداحی و بیعت با ولایت درهم تنیدهاند.
نامگذاری این روز به یومالزینب (س)، ریشه در عظمت شخصیتی دارد که پس از واقعه عاشورا پرچمدار پیام عاشورا شد. حضرت زینب (س) با صبری آسمانی و شجاعتی ستودنی، پیام خون بر شمشیر را از کربلا به شام رساند و پایهگذار نهضت روشنگری شد.
امروز در زنجان، مردم با حضور در دسته زینبیه اعظم، آن پیام را تکرار میکنند و میگویند ما وارثان صبر زینب (س) و راهروان مسیر حسینیم. یومالزینب، نه تنها یادآور یک واقعه تاریخی، بلکه یک روایت زنده از ایمان، ولایت و ایستادگی است که هر سال با شکوهی بیشتر در دل زنجان طنین میافکند.
در این آئین، مردم زنجان با نذر آب، چای، قربانی و نذورات مختلف، جلوهای زیبا از فرهنگ نذر و نیایش را به نمایش میگذارند و اما فراتر از این جلوههای ظاهری، پیام عمیقتری در دل یومالزینب نهفته است؛ پیامی که از صحرای کربلا آغاز میشود و در دل تاریخ میتپد صبر، استقامت، شجاعت و روشنگری دشمنان را ناامید میکنند.
حضرت زینب کبری (س) تنها خواهر نبود؛ او پرچمدار کربلا پس از عاشورا بود. وقتی همه صداها خاموش شده بود، او فریاد حق شد. وقتی شمشیرها به خون نشسته بودند، او قلم تاریخ را در دست گرفت. او در مجلس ابنزیاد لرزه بر تن حکومت جور انداخت، در کاخ یزید، هیمنه خلافت ظاهری را شکست و در شام در میان مردم، حقیقت عاشورا را فریاد زد.
او نهتنها خواهر حسین (ع) بود، بلکه حافظ پیام او شد. خطبههایش، وجدان تاریخ را بیدار کرد. اگر عاشورا نماد خون بود، یومالزینب نماد فریاد است؛ فریادی که امروز در زنجان، به شکل دستههای عظیم عزاداری طنینانداز میشود. مردمی که در این روز گرد هم میآیند، تنها عزادار نیستند، بلکه بیعتکنندهاند؛ با آرمانهای عاشورا و با ولیفقیه زمان خود هستند.
مردم شهر غواصان دریادل با حضور پرشور خود در این روز اعلام میکنند ما تنها به کربلا وفادار نیستیم ما به خط زینب (س)، به صبر زینب، به فریاد زینب و به رهبر زینبوار این دوران، حضرت آیتالله سید علی خامنهای وفادار خواهیم ماند و تا پای جان، پشت ولایت ایستادهایم.
یومالزینب در پايتخت شور و شعور حسینی تنها یک آئین سنتی نیست؛ این روز، تجلی روح مقاومت است. اینجا هر قدم، نذر عشق و هر اشک، قسمتی از دل داغدار تاریخ است.
زنجان در یازدهم محرم، با دسته زینبیه اعظم، نهتنها میزبان عزا، بلکه روایتگر تاریخ است. این شهر در این روز، با عزاداری خود، عاشورا را از گذشته به امروز و از کربلا به قلب ملت ایران پیوند میزند این روز تجدید بیعت با راه حسین (ع) و پیام زینب (س) است.
نویسنده: سمیرا قربانی، فعال رسانه
انتهای خبر/