به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ در حکمت پنجاه و پنجم نهج‌البلاغه آمده است؛ دو شاخه مهم صبر: امام در این گفتار حکیمانه صبر و شکیبایى را بر دو گونه تقسیم مى‌کند. «صبر بر دو قسم است صبر در برابر انجام کار خوبى که دوست ندارى و صبر بر ترک کار بدى که دوست دارى».
بیشتر بخوانید
در واقع نوع اول اشاره به صبر در برابر مشکلات عبادت است و نوع دوم اشاره به شکیبایى در مقابل ترک معصیت و آنچه بعضى از شارحان گفته‌اند: نوع اول از نوع دوم سخت‌تر است گفتار صحیحى به نظر نمى‌رسد، زیرا موارد کاملاً مختلف است گاه مورد اول مهم‌تر است و گاه مورد دوم تا اطاعت چه اطاعتى باشد و معصیت چه معصیتى.
نیز آنچه بعضى دیگر از آنان گفته‌اند که صبر در این دو مورد از دو مقوله و دو ماهیت است آن هم به نظر درست نمی‌آید زیرا صبر به معناى کف نفس و خویشتن‌دارى و مقاومت در برابر مشکلات است گاه مشکل انجام طاعتى است و گاه مشکل ترک معصیتى.
بر این پایه پیمودن راه حق و رسیدن به مقام قرب پروردگار و حتى رسیدن به اهداف و مقامات مادى در دنیا راه صاف و هموارى نیست. در این راه سنگلاخ‌ها گردنه‌هاى صعب‌العبور، پرتگاه‌ها و حیوانات درنده و دزدان خطرناک وجود دارد. اگر صبر و مقاومت انسان کم باشد با برخورد به این موانع از راه مانده و به مقصد نمى‌رسد. به همین دلیل صبر و استقامت مهم‌ترین وسیله پیروزى انسان در دنیا و آخرت است.
انتهای خبر/