به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ مربیان مهدکودک همان‌طور که از نامشان پیداست نه تنها به عنوان معلمان اولیه کودکان عمل می‌کنند، بلکه به نوعی «مادران دوم» نیز محسوب می‌شوند. این افراد در زندگی کودکان نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند و تأثیر عمیقی بر رشد و توسعه آن‌ها دارند.
بیشتر بخوانید
با این حال این نقش اغلب نادیده گرفته می‌شود و اهمیت آن در جامعه به درستی درک نمی‌شود. یکی از اصلی‌ترین وظایف مربیان مهدکودک، تربیت اجتماعی و عاطفی کودکان است. در این سنین حساس کودکان به شدت تحت تأثیر محیط اطراف خود قرار دارند و مربیان می‌توانند با ایجاد فضایی امن و حمایت‌گر، به آن‌ها کمک کنند تا مهارت‌های اجتماعی را یاد بگیرند.
این مهارت‌ها شامل همکاری، همدلی، حل تعارض و ارتباط مؤثر با دیگران است. مربیان با استفاده از بازی‌ها و فعالیت‌های گروهی، به کودکان یاد می‌دهند که چگونه احساسات خود را مدیریت کنند و در مواجهه با چالش‌ها واکنش مناسب نشان دهند.
مربیان مهدکودک با فراهم کردن محیطی مناسب برای بازی و یادگیری به کودکان اجازه می‌دهند تا خلاقیت خود را ابراز کنند. آن‌ها می‌توانند با استفاده از موارد مختلف هنر، موسیقی و داستان‌گویی تخیل کودکان را تحریک کنند.
این فعالیت‌ها علاوه بر اینکه به پرورش خلاقیت کمک می‌کند، بلکه باعث تقویت تفکر انتقادی و حل مسئله نیز می‌شود. مربیان با تشویق کودکان به پرسشگری و اکتشاف، زمینه را برای یادگیری فعال فراهم می‌کنند.
مربیان مهدکودک نه تنها به کودکان کمک می‌کنند، بلکه نقش مهمی در حمایت از والدین نیز دارند. آن‌ها می‌توانند به والدین در درک بهتر نیازهای کودکشان کمک کنند و راهکارهایی برای تربیت بهتر ارائه دهند.
این حمایت می‌تواند شامل مشاوره‌های فردی، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و ایجاد فضایی برای تبادل نظر میان والدین باشد. در واقع مربیان می‌توانند پل ارتباطی بین والدین و کودکان باشند و به آن‌ها کمک کنند تا در تربیت فرزندانشان مؤثرتر عمل کنند.
آموزش‌های اولیه‌ای که در مهدکودک ارائه می‌شود، پایه‌گذار یادگیری‌های آینده است. مربیان با آموزش مهارت‌های پایه‌ای مانند خواندن، نوشتن و شمارش به کودکان کمک می‌کنند تا برای ورود به مقاطع بالاتر تحصیلی آماده شوند.
این آموزش‌ها به یادگیری علمی کمک می‌کند و اعتماد به نفس کودکان را نیز افزایش می‌دهد. وقتی کودکان در مهدکودک موفقیت‌هایی را تجربه می‌کنند، احساس ارزشمندی بیش‌تری پیدا کرده که این موضوع بر روی عملکرد آن‌ها در آینده تأثیر مثبتی خواهد داشت. مربیان مهدکودک با ایجاد محیطی امن و حمایتی به کودکان کمک می‌کنند تا احساس امنیت و اعتماد به نفس کنند.
این موضوع تأثیر زیادی بر سلامت روانی آن‌ها دارد. کودکان در مهدکودک یاد می‌گیرند که چگونه احساسات خود را بیان کنند و در مواجهه با مشکلات واکنش‌های مناسب نشان دهند. مربیان با توجه به نیازهای عاطفی هر کودک به آن‌ها کمک می‌کنند تا مهارت‌های لازم برای مدیریت استرس و چالش‌های زندگی را فرا بگیرند. با وجود تمام این مزایا و اهمیت‌ها نقش مربیان مهدکودک اغلب نادیده گرفته می‌شود.
جامعه معمولاً توجه کافی به این حرفه ندارد و بسیاری از مردم نمی‌دانند که مربیان مهدکودک چه تأثیر عمیقی بر زندگی کودکان دارند. این نادیده گرفتن ممکن است به دلیل کمبود آگاهی عمومی یا عدم شناخت از وظایف واقعی این حرفه باشد. حقوق ناکافی، عدم برخورداری از بیمه، شرایط کاری دشوار و موارد دیگر موجب شده‌اند که مربیان مهدهای کودک به سختی در شغل خود باقی بمانند و پس از مدتی از کار کناره‌گیری کنند.
برای ارتقاء وضعیت مربیان مهدکودک و افزایش آگاهی نسبت به نقش آن‌ها در جامعه نیاز به حمایت‌های اجتماعی وجود دارد. دولت‌ها و نهادهای آموزشی باید برنامه‌هایی برای آموزش و ارتقاء سطح علمی مربیان طراحی کنند. همچنین باید شرایط کاری مناسب‌تری برای آن‌ها فراهم شود تا بتوانند با انگیزه بیش‌تری به کار خود ادامه دهند.
فاطمه عبداللهی
انتهای خبر/