به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ اِنَّکُ لَعُلی خُلِقِِ عَظیم پیامبر به خلق عظیم در قرآن ستوده شده است.
بیشتر بخوانید
اقوام روزگار به اخلاق زنده‌اند.
قومی که فاقد اخلاق گشت، مُردنی است.
نکته اساسی فرق بین اخلاق و ادب است.
اخلاق روشمندی است.
و به ادب نیز سیطره دارد.
اما بالعکس نه!
گرچه برخی معتقدند با ادب بودن، اخلاق‌ساز است.
از خدا جوییم توفیق ادب، بی‌ادب محروم ماند از لطف رب (مولوی)
ادب مرد به زدولت اوست!
ادب آداب دارد، از سرمشق‌های مدارس است.
لکن سرمشقی برای اخلاق وجود ندارد.
از امام راحل شنیدیم.
مجتهدی اخلاق نداشت! برای کسب اخلاق نزد سید جوانی رفت.
اما ما برای تربیت و ترمیم اخلاق و ورزیدگی اخلاقی، نزد معلم و مربی و مدرس نمی‌رویم. و خود را بی‌نیاز می‌دانیم!
پروتکل و مانیفست و فرمان اخلاقی تاکنون صادر نشده است.
در چین کمونیست به جای درس دینی، درس اخلاق می‌دهند.
ویرانگر یک کشور نداشتن اخلاق است.
در ده فرمان! به حضرت موسی اخلاق لازم یک قوم بیان شده است.
سازه‌های اخلاقی از خانواده و مهد و مدارس و دانشگاه و حوزه و رسانه‌ها
تا پایان عمر تمامی ندارد.
مقداری از اخلاق:
عدم تبعیض در حقوق ملی و اجتماعی، بطور مثال عدم رعایت نوبت در پرداخت وام یک بانک، کاری نکوهیده و غیر اخلاقی است.
و فقط رعایت نوبت یک کار اخلاقی است.
در حالی که در این کنشگری از ادب و آداب بحثی نخواهد شد.
سد اعلا موسوی
انتهای خبر/