امام حسن‌مجتبی (ع) در صبر زبان‌زد بود
حجت‌الاسلام احمد رحمانی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ گفت: روش، منش، رفتار و کردار امام مجتبی (ع) نمونه روزگار بود، آن‌چه بیش از دیگر ویژگی‌های امام حسن‌مجتبی (ع) در زمان حیات و پس از شهادت از برجستگی برخوردار بود، صبوری و حلم آن حضرت بود.
بیشتر بخوانید
وی با بیان اینکه صبر و بردباری ایشان تاثیر بسزایی در زندگی پیروانش داشت بیان کرد: امام حسن (ع) آن‌گونه صبور بود که صبوری وی زبان‌زد عام و خاص شد.
مدیر دارالقرآن ماهنشان اظهار کرد: یکی از مسائل مورد نیاز امروز جامعه الگوپذیری و درس گرفتن از حلم و شکیبایی امام حسن‌مجتبی(ع) است و باید با توجه منطق قرآنی برخوردهای ناشایست را به برخوردی نیکو و پسندیده تبدیل کرد.
وی با اشاره به اینکه از ویژگی بارز زندگی امام حسن‌مجتبی (ع) سخاوت و کَرَم حضرت است، خاطرنشان کرد: در روایات آمده است که امام در پنج نوبت تمام اموال خود را بین خود نیازمندان تقسیم کردند و دوبار به صورت کامل و سه بار نیز نیمی از اموال را به محتاجان جامعه بخشیدند.
رحمانی یادآور شد: لازمه آگاهی و شناخت نسبت به سیره و زندگی امام حسن‌مجتبی (ع) مطالعه زندگی‌نامه ایشان است.
وی گریزی به خوف امام حسن (ع) از درگاه خداوند زد و گفت: امام حسن (ع) وقتی وضو می‌گرفتند و آماده نماز می‌شدند، رنگش دگرگون می‌شد و بند بند وجودش می‌لرزید.
مدیر دارالقرآن ماهنشان در خصوص شرایط زمانه و عصر زندگانی امام حسن‌مجتبی (ع) گفت: امام حسن‌مجتبی (ع) دومین جریان خلافت پس از پدر بزرگوارشان امیرالمؤمنین هستند که از جهاد تبیین برای تداوم جریان امامت و فراهم کردن بستری برای نشر تعالیم و مفاهیم قرآنی به خوبی استفاده می‌کردند.
وی با اشاره به اینکه امام حسن‌مجتبی (ع) سفر معنوی حج را با پای پياده طی می‌كرد بیان کرد: آن حضرت ۲۵ (در بعضی روایات ۲۰) بار از مدینه با پای پیاده به زیارت خانه خدا رفت.
انتهای خبر/