به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ با تقدیر و تشکر از ریاست اداره راه و شهرسازی شهرستان‌های ابهر، خرم‌دره و سلطانیه، حمیدرضا سرداریان که با شجاعت، موضوع واگذاری ۱۰ هزار قطعه زمین هزار متری به هر فرد در شهرستان ابهر را که در راستای طرح احداث شهرک ویلایی «زیست شهر مولد ابهر» رسانه‌ای شده بود را تکذیب و با این اقدام روشنگرانه، افکار عمومی را آگاه کرد.
بیشتر بخوانید
در حال حاضر سرنوشت پروژه‌های بدفرجامی هم‌چون شهرک ۴۰ هکتاری شاندیز که پرونده‌های متعدد قضائی آن هم با پیچیدگی‌های خاص خود را دامن زده، می‌تواند چراغ راهی در پیش پای مسئولان باشد که نسبت به سرنوشت طرح‌های بی‌پشتوانه علمی هم‌چون «زیست شهر مولد ابهر» بی‌تفاوت نباشند.
با رصد جریانات رسانه‌ای کشور، به کرات شاهد اخباری با تیترهایی مشابه «شاندیز جدید این بار در شمال کشور» روبرو هستیم که این مطالب تداعی‌کننده این موضوع هستند که آیا عده‌ای قصد دارند طرح شاندیر جدید را این بار در شهرستان ابهر، راه‌اندازی کنند.
ادعای اختصاص هزار و ۶۰۰ هکتار از زمین‌های زراعی مرغوب شمال شهر ابهر (بالای شناط و در جاده مرشون) که بی‌هیچ تردیدی، از لحاظ مرغوبیت خاک، درجه «یک» و یا در بدترین حالت «دو» خواهد بود.
طرح ساخت زیست شهر مولد یا همان به‌قول مجریان طرح «بزرگ‌ترین شهرک ویلایی کشور» در بادی امر تمامی کارشناسان و به‌ویژه دلسوزان منطقه را که در جریان بحران آبی دشت ابهر قرار دارند شگفت‌زده کرد.
درنظر گرفتن یک هزار و ۶۰۰ هکتار زمین زراعی جهت ساخت خانه‌های ویلایی آن هم در جوار شهر ابهر و در منطقه‌ای که آب برای کشت و زرع با زحمت تأمین می‌شود، نه‌تنها یک طرح تحقیقاتی به‌حساب نمی‌آید، بلکه بیشتر به یک تهاجم همه‌جانبه به زیرساخت‌های اولیه زندگی مردم منطقه شبیه است.
حامیان احتمالی این قبیل طرح‌ها باید در نظر داشته باشند که هر طرحی، در بادی امر می‌بایست توجیه علمی داشته باشد نه اینکه با رویکرد اقتصادی، آن‌هم با هدفی روشن، اقدامات اولیه پروژه‌ای رقم زده بشود که بعدها مشکلاتی را به وجود خواهد آورد.
ساخت شهرک ویلایی یک هزار و ۶۰۰ هکتاری در بالای شناط را اگر طرحی پژوهشی در نظر بگیریم درست مثل این می‌ماند که کشاورزنمایی سودجو، زمین زراعی چند ۱۰ هکتاری را به کشت محصول زراعی آب‌بر و ممنوعه‌ای که اجازه کشت آن در دشت ابهر داده نمی‌شود را به بهانه پژوهش و انجام اقدامات تحقیقاتی و آموزشی، به زیر کشت ببرد و پس از پر کردن جیب خود از فروش آن محصول آب‌بر و ممنوعه آن هم در ازای نابود کردن آب‌های زیرزمینی دشت ابهر، ادعای پژوهش علمی و کار تحقیقاتی و آموزشی داشته باشد.
اگر کل مساحت شهری ابهر را حدود یک هزار و ۷۰۰ هکتار در نظر بگیریم، ادعای اختصاص یک هزار و ۶۰۰ هکتار زمین زراعی برای احداث شهرک ویلایی، یعنی ساخت یک شهر جدید به اندازه شهر فعلی ابهر در جاده مرشون ( بالای شناط) و این ادعای بزرگ، که اگر عملیاتی شود، چاهی برای بلعیدن منابع زیستی ابهر خواهد شد.
شرکت آب و فاضلاب شهرستان ابهر در قسمت‌های مختلف ابهر مشغول حفر چاه جهت تأمین آب شرب اهالی و رفع معضل افت فشار آب در مناطق بالای شناط و شریف‌آباد است و کماکان در رفع نواقص ناکام است، با این زیرساخت ناقص، ادعای احداث شهرکی به وسعت خود ابهر در جاده مرشون را که اگر قابلیت اجرا دارد، چرا باید شرکت آب و فاضلاب ابهر به‌جای حفر چاه در بالای شناط (جهت حل معضل افت فشار آب آشامیدنی) اقدام به حفر چاه در بلوار منابع طبیعی (دو چاه در داخل محوطه پارک پردیس و یک چاه در جوار رستوران شاتوت) کرده و هزینه‌های گزاف حفاری معابر و لوله‌گذاری را متحمل شده که خود استخوانی به در گلوی ساکنین بلوارهای منابع طبیعی، باب‌الحوائج و طالقانی شمالی تبدیل شده است.
حفر چاه در بالای شناط صورت نگرفته، برای اینکه در صورت حفر چاه در بالای شناط، سطح آب چاه‌های کشاورزی این منطقه بیش از پیش دچار افت می‌شود و زمین‌های کشاورزی بالای شناط که رو به خشکی است، در اندک مدتی، به بیابانی خشک تبدیل خواهد شد.
از مسئولان اداره جهاد کشاورزی ابهر درخواست می‌شود نظر کارشناسی خود را در رابطه با امکان صدور مجوز تغییر کاربری یکوهزار و ۶۰۰ هکتار زمین زراعی برای این شهرک ویلایی لاکچری را اعلام کند.
باید بررسی شود که شرایط منطقه در رابطه با امکان تأمین آب موردنیاز برای این پروژه امکان‌پذیر است.
مسئولان اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی شهرستان ابهر و استان زنجان به مردم منطقه توضیح بدهند که جهت احداث چنین شهرکی آن‌هم با این‌چنین ابعادی، آیا مجوزات لازم اخذ شده و صندوق تعاونی مسکن برای این شهرک راه‌اندازی شده است.
دیگر نهادها و ادارات اجرایی دخیل نیز می‌بایست شجاعت ورود داشته باشند، این دیگر طرح تحقیقاتی در مرحله اولیه نیست و به مرحله تبلیغ، جذب و جلب مشارکت‌کننده رسیده و توسط متولیان امر، اطلاع‌رسانی در سطوح بسیار گسترده‌ای صورت گرفته است.
سیدقاسم موسوی، روزنامه نگار ابهری
انتهای خبر/