عبدالعظیم حسنی نشردهنده سیره علوی بود
به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» هنگامه عروج و وفات لاله دیگری از سلاله پاکان است؛ کسی که به یمن قدومش، شهر ری، شهرتی عارفانه گرفت تا ملجأ و پناهی برای دلدادگان حریم اهل‌بیت عصمت و طهارت باشد.
بیشتر بخوانید
او عبد العظیم حسنی است که گوهر محبت آل علی و فرزندانش را در سینه داشت و این محبت و ارادت را در لحظه لحظه عمر بابرکت خویش، در تمام رفتار و گفتار و کردارش به نمایش گذاشت او را حسنی می‌نامند چرا که تبار حضرت عبدالعظیم (ع) با چهار واسطه، به امام حسن مجتبی (ع) و خاندان وحی می‌رسد.
همچون خاندان پاک و مطهر علوی‌اش، اهل کرم و جود و سخاوت بود و چنین شد که پیروان علی مرتضی(ع)، در روزگار ایشان، در شهر ری، روشنای شعله جان او را مایه آرامش و امنیت و پناهی معنوی می‌دانستند.
چه سعادت و ارج و مقامی بالاتر از این که زیارت بارگاه ملکوتی ایشان ثوابی گران‌سنگ همچون زیارت کربلای حسینی را دارد که شاهد آن فرموده امام هادی (ع) خطاب به یکی از اهالی ری است که فرمودند: « بدان که اگر قبر عبد العظیم(ع) در شهر خودتان را زیارت کنى، همچون کسى باشى که حسین بن على (ع) را زیارت کرده باشد ».
عبد العظیم حسنی (ع) نواده رسول خدا و پرورش یافته دامن دوست داران معصومین بود که در زمان حیاتش، دوران ظلم عباسیان را تاب آورد و در ستیزی که عباسیان با محبین علی (ع) داشتند، همواره محبت و دلدادگی به خاندان پیامبر (ص) را چون گوهری نایاب در سینه نگه داشت و برکاتش را به دوستان و نزدیکان عرضه کرد.
عبدالعظیم حسنی(ع) دارای ایمان، مقام علمی و فضایل اخلاقی بسیاری بوده که معصومین نیز بدان اشاره داشتند که در این خصوص از جمله شیخ صدوق، در کتاب کمال‌الدین در ضمن حدیث «عرض دین» آورده است: وقتی که حضرت عبدالعظیم (ع) خدمت امام هادی (ع) مشرف شد و عقاید خود را اظهار نمود، امام (ع) فرمود: «تو از دوستان حقیقی ما هستی ».
این بزرگ مرد علوی، در زمان حیات خود همتی بلند برای نشر فرهنگ محمدی داشت و ایمان، در گستره حضور او، سرزمین ری را به حیاتی آسمانی نوید می‌داد.
زهرا مرادوند، کارشناس مذهبی
انتهای خبر/