بیرق ایثار حضرت عباس(ع)، برافراشته بر تاریخ كربلا
به گزارش موج رسا; خانه‌ی نورانی امام علی(ع) نخستین پیشوای شیعیان و ام‌البنین در چهارم شعبان 26 هجری قمری با قدوم نوزادی از تبار بهشتیان نورباران شد، نامش را عـباس به معنی شیربیشه نهادند. او از امیرالمومنین(ع) درس ایثار و رشادت آموخت و در كنار برادران بزرگوارش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) رشد و پرورش یافت و توانست در قیام بزرگ عاشورا، معلم و پرچمدار شهامت و رشادت باشد.
حضرت عباس(ع) از نوجوانی، در جنگ پدر با منافقان همواره یاور ایشان بود و با وجود سن كم، حریفان نامی عرب را مغلوب خویش می‌ساخت، با شهادت مظلومانه‌ی مولای متقیان در محراب نماز، برادرانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را در انجام رسالت سنگین رهبری همراهی كرد تا آنكه در روز عاشورا سرپرستی قافله‌ی عشق و شهادت را برعهده گرفت و با قبول نكردن امان نامه امویان درس وفاداری، ایثار و جوانمردی را به همه‌ی رهپویان راه حقیقت داد و بنابر وصیت پدرش، تا آخرین نفس امام حسین(ع) را تنها نگذاشت.
سپاه دشمن آب را بر اهل بیت پیامبر(ص) بستند، لبان تشنه‌ی كودكان تاب و تحمل را از بزرگ سپهدار سپاه اسلام ربود، پس یك تنه به قلب سپاه دشمن زد تا از آب فرات، تشنگی كاروان را رفع كند، او هنگامی كه بر فرات رسید با آنكه خود نیز تشنه بود، اما یاد لبان تشنه‌ی كودكان، مانع از آن شد تا خویش را سیراب كند، پس با مشك آب به طرف قافله بازگشت. یزیدیان تیرهای كین خود را به سمت وی پرتاب كردند و او پس از جانبازی‌های فراوان و با لبی تشنه به آرزوی دیرین خویش یعنی شهادت نایل آمد.
امام حسین(ع) زمانی كه سقای كربلا از اسب بر روی زمین افتاد، فرمود: «اكنون پشتم شكست و چاره‌ام كم شد.» كه بیانگر نقش و اهمیت علمدار كربلا در پشتیبانی از سومین امام شیعیان است.
پیامبر(ص) درباره‌ی حضرت عباس می‌فرمایند: «خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر كه خواستی شفاعت كن.»
امام زین العابدین(ع) فرمود: «خداوند حضرت عباس(ع) را رحمت كند كه به حق ایثار كرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش كرد تا آنكه 2دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض، دو بال به او عطا كرد تا همراه ملائكه در بهشت پرواز كند... حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد كه روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند.»
«ابوالفضل، قمر بنی هاشم، سپه سالار، علمدار، طیار و سقا» از جمله لقب‌های این بزرگوار به شمار می‌رود.
روز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) را به یاد ایثارگری‌های رزمندگان اسلام در هشت سال جنگ تحمیلی در دفاع از آرمان‌های انقلاب و رویارویی با دشمن متجاوز، روز جانباز نام نهادند تا قدردان از خودگذشتگی و شجاعت جانبازان این مرزو بوم باشیم.
جانبازان و ایثارگران یادگاران ارزشمند هشت سال دفاع مقدس هستند كه با تاسی از حضرت ابوالفضل(ع) اسوه ی شجاعت و غیرت، دلاورمردانه در برابر ماشین جنگی دشمن متجاوز ایستادند و با ایمانی راسخ، حماسه‌هایی جاودان را خلق كردند و پیام آور راستین همرزمان شهید خویش شدند. آنهایی كه با وجود جانبازی و معلولیت هایی كه تحمل آن بسیار دشوار است، همچنان ایستاده اند و از آرمان های والای انقلاب اسلامی دفاع می‌كنند.
امام خمینی(ره) جانبازان را مایه افتخار و سربلندی ملت ایران دانستند و فرمودند: سلام بر عزیزان ما كه در راه عزّت اسلام و عظمت كشور اسلامی به پاخاستند و در راه دفاع از میهن، معلول و مجروح شدید و برای خودتان، مایه افتخار و برای ملت بزرگتان، هم مایه تاسف و هم سربلندی شدید.
درود بر شما جانبازان و مصدومان كه اعضا و سلامت خود را در راه اعتلای قرآن كریم از دست داده‌اید. ملت شریف و اسلام بزرگ هیچگاه شما عزیزان را از یاد نمیبرد. درود بر خواهران و برادران مصدوم و معلول كه شجاعانه در راه حق و پیروزی، قیام و فداكاری كردند و ملت را در جهان سرافراز كردند.
اینجانب، تقدیر و تشكر و دعای خالصانه ام را به شما عزیزان اهدا میكنم و از خداوند متعال، سلامت و سعادت و بهبودی شما فرزندان اسلام را خواهانم.
انتهای خبر/