[ شناسه خبر : ۴۵۶۸۹ ]
[ مدت زمان تقریبی برای مطالعه : 1 دقیقه ]
خطبه ۳۱ نهج‌البلاغه؛
روان‌شناسی طلحه و زبیر
سید رضی می‌گوید: جمله كوتاه «فما عدا ممّا بدا» براى نخستين بار از امام على عليه‌السّلام شنيده شده و پيش از امام از كسى نقل نشد.
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ در خطبه سی یکم نهج‌البلاغه آمده است: تَلْقَيَنَّ طَلْحَةَ فَإِنَّكَ إِنْ تَلْقَهُ تَجِدْهُ كَالثَّوْرِ عَاقِصاً قَرْنَهُ يَرْكَبُ الصَّعْبَ وَ يَقُولُ هُوَ الذَّلُولُ، وَ لَكِنِ الْقَ الزُّبَيْرَ فَإِنَّهُ أَلْيَنُ عَرِيكَةً فَقُلْ لَهُ يَقُولُ لَكَ ابْنُ خَالِكَ عَرَفْتَنِي بِالْحِجَازِ وَ أَنْكَرْتَنِي بِالْعِرَاقِ، فَمَا عَدَا مِمَّا بَدَا؟! روانشناسى طلحه و زبير: با طلحه، ديدار مكن، زيرا در برخورد با طلحه او را چون گاو وحشى مى‌يابى كه شاخش را تابيده و آماده نبرد است، سوار بر مركب سركش مى‌شود و مى‌گويد رام است.
بیشتر بخوانید
بلكه با زبير ديدار كن كه نرم‌تر است. به او بگو پسر دايى تو مى‌گويد: در حجاز مرا شناختى و در عراق مرا نمى‌شناسى؟ چه شد كه از پيمان خود باز گشتى؟
انتهای خبر/