عیب‌پوشی دیگران شکر نعمت خویش
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ در خطبه صد و چهلم نهج البلاغه آمده است؛ شايسته است، آنان كه مرتكب گناه نشده‌اند و از معصيت در امان مانده‌اند به گناهكاران و عاصيان رحمت آورند.
بیشتر بخوانید
و همواره به درگاه خداوندى سپاس گزارند تا سپاس خداوندى، آنان را از عيب‌جويى گناهكاران باز دارد. پس چگونه است حال غيبت كننده‌اى كه زبان به غيبت برادر خود مى‌گشايد و او را به سبب گرفتار شدنش در چنگ گناه سرزنش مى‌كند.
آيا به ياد ندارد كه خداوند گناهان او را مستور داشته، آن هم گناهانى كه از گناهان كسى كه زبان به غيبتش گشاده، بسى بزرگتر بوده است. و چگونه او را به گناهى نكوهش مى‌كند كه خود نيز همانند آن را مرتكب مى‌شود. و اگر آن گناه را عينا مرتكب نشده خداوند را در مواردى كه از آن گناه عظيم‌تر بوده است نافرمانى كرده است.
اى بنده خدا به عيب‌جويى گناهكار مشتاب، شايد خداوند او را آمرزيده باشد و انسان وقتی عیب دیگران را می‌بیند، باید یاد کند که خود نیز عیبی دارد. به جای نکوهش دیگران، شکر کند که از آن عیب در امان است و به اصلاح خویش بپردازد.
انتهای خبر/