روانشناسى مدّعيان دروغين قضاوت
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ در خطبه هفدهم نهج‌البلاغه در مورد شناخت بدترين انسان‌ها آمده است دشمن‌ترين آفريده‌ها نزد خدا دو نفرند: مردى كه خدا او را به حال خود گذاشته و از راه راست دور افتاده است دل او شيفته بدعت است و مردم را گمراه كرده به فتنه‌انگيزى مى‌كشاند و راه رستگارى گذشتگان را گم كرده و طرفداران خود و آيندگان را گمراه ساخته است. بار گناه ديگران را بر دوش كشيده و گرفتار زشتى‌هاى خود نيز هست.
بیشتر بخوانید
و مردى كه مجهولاتى به هم بافته و در ميان انسان‌هاى نادان امّت جايگاهى پيدا كرده است در تاريكى‌هاى فتنه فرو رفته و از مشاهده صلح و صفا كور است.
آدم‌نماها او را عالم ناميدند كه نيست، چيزى را بسيار جمع‌آورى مى‌كند كه اندك آن به از بسيار است، تا آن كه از آب گنديده سيراب شود و دانش و اطّلاعات بيهوده فراهم آورد.
روانشناسى مدّعيان دروغين قضاوت:
در ميان مردم با نام قاضى به داورى مى‌نشيند و حلّ مشكلات ديگرى را به عهده مى‌گيرد، پس اگر مشكلى پيش آيد، با حرف‌هاى پوچ و تو خالى و رأى و نظر دروغين، آماده رفع آن مى‌شود.
سپس اظهارات پوچ خود را باور مى‌كند مثل عنكبوتى مى‌ماند كه در شبهات و بافته‌هاى تار خود چسبيده نمى‌داند كه درست حكم كرده يا بر خطاست. اگر بر صواب باشد مى‌ترسد كه خطا كرده و اگر بر خطاست، اميد دارد كه رأى او درست باشد.
نادانى است كه راه جهالت مى‌پويد كورى است كه در تاريكى گمشده خود را مى‌جويد. از روى علم و يقين سخن نمى‌گويد، روايات را بدون آگاهى نقل مى‌كند چون تند بادى كه گياهان خشک را بر باد دهد روايات را زير و رو مى‌كند كه بى‌حاصل است.
به خدا سوگند نه راه صدور حكم مشكلات را مى‌داند و نه براى منصب قضاوت أهليّت دارد آنچه را كه نپذيرد علم به حساب نمى‌آورد و جز راه و رسم خويش مذهبى را حق نمى‌داند اگر حكمى را نداند آن را مى‌پوشاند تا نادانى او آشكار نشود خون بى‌گناهان از حكم ظالمانه او در جوشش و فرياد ميراث بر باد رفتگان بلند است.
به خدا شكايت مى‌كنم از مردمى كه در جهالت زندگى مى‌كنند و با گمراهى مى‌ميرند، در ميان آن‌ها كالايى خوارتر از قرآن نيست اگر آن را آن‌گونه كه بايد بخوانند و متاعى سود آورتر و گران‌بهاتر از قرآن نيست اگر آن را تحريف كنند و در نزد آنان، چيزى زشت‌تر از معروف و نيكوتر از منكر نیست.
انتهای خبر/