وقتی حق و باطل درهم می‌آمیزند
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ در خطبه شانزدهم نهج‌البلاغه در مورد اعلام سياست‌هاى حكومتى آمده است، آن چه مى‌گويم به عهده مى‌گيرم و خود به آن پاى بندم. كسى كه عبرت‌ها براى او آشكار شود و از عذاب آن پند گيرد، تقوا و خويشتن‌دارى او را از سقوط در شبهات نگه مى‌دارد.
بیشتر بخوانید
آگاه باشيد، تيره روزى‌ها و آزمايش‌ها، همانند زمان بعثت پيامبر صلّى‌اللّه‌عليه و آله و سلّم بار ديگر به شما روى آورد. سوگند به خدايى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را به حق مبعوث كرد، سخت آزمايش مى‌شويد، چون دانه‌اى كه در غربال ريزند، يا غذايى كه در ديگ گذارند به هم خواهيد ريخت، زير و رو خواهيد شد، تا آن كه پايين به بالا، و بالا به پايين رود، آنان كه سابقه‌اى در اسلام داشتند، و تاكنون منزوى بودند، بر سر كار مى‌آيند، و آن‌ها كه به ناحق، پيشى گرفتند، عقب زده خواهند شد.
۲_ فضائل اخلاقى امام عليه‌السّلام:
به خدا سوگند، كلمه‌اى از حق را نپوشاندم، هيچ گاه دروغى نگفته‌ام، از روز نخست، به اين مقام خلافت و چنين روزى خبر داده شدم.
آگاه باشيد همانا گناهان چون مركب‌هاى بد رفتارند كه سواران خود (گناهكاران) را عنان رها شده در آتش دوزخ مى‌اندازند. اما تقوا، چونان مركب‌هاى فرمانبردارى هستند كه سواران خود را، عنان بر دست، وارد بهشت جاويدان مى‌كنند.
حقّ و باطل هميشه در پيكارند، و براى هر كدام طرفدارانى است، اگر باطل پيروز شود، جاى شگفتى نيست، از دير باز چنين بوده، و اگر طرفداران حق اندكند، چه بسا روزى فراوان و پيروز شوند، امّا كمتر اتّفاق مى‌افتد كه چيز رفته بازگردد.
سید رضی مى‌گويد: كلمات امام عليه‌السّلام پيرامون حق و باطل، از سخنان نيكويى است كه كلام كسى از سخن سرايان به آن نخواهد رسيد، و بيش از آن چه كه ما در شگفت شويم، شگفتى، برابر آن فرو مانده است، در اين كلمات امام عليه‌السّلام ريزه كاري‌هايى از فصاحت است كه نه زبان قدرت شرح آن را دارد، و نه انسانى مى‌تواند از درّه‌هاى عميق آن بگذرد، اين اعتراف مرا كسانى كه در فصاحت پيشگامند و با سابقه، درك مى‌كنند.
۳_ سرگردانى مردم، و ضرورت تقوا:
آن كس كه بهشت و دوزخ را پيش روى خود دارد، در تلاش است. برخى از مردم به سرعت به سوى حق پيش مى‌روند، كه اهل نجاتند، و بعضى به كندى مى‌روند و اميدوارند، و ديگرى كوتاهى مى‌كند و در آتش جهنّم گرفتار است.
چپ و راست گمراهى، و راه ميانه، جادّه مستقيم الهى است كه قرآن و آثار نبوّت، آن را سفارش مى‌كند، و گذرگاه سنّت پيامبر صلّى‌اللّه‌عليه و آله و سلّم است و سرانجام، بازگشت همه بدان سو مى‌باشد.
ادعاكننده باطل نابود شد، و دروغگو زيان كرد، هر كس با حق در افتاد هلاك شد. نادانى انسان همين بس كه قدر خويش نشناسد.
آن چه بر أساس تقوا پايه‌گذارى شود، نابود نمی‌شود. كشتزارى كه با تقوا آبيارى شود، تشنگى ندارد.
مردم به خانه‌هاى خود روى آوريد، مسائل ميان خود را اصلاح كنيد، توبه و بازگشت پس از زشتى‌ها ميسّر است. جز پروردگار خود، ديگرى را ستايش نكنيد و جز خويشتن خويش ديگرى را سرزنش کنند.
انتهای خبر/