به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا»؛ نوروز به عنوان یکی از کهن‌ترین جشن‌های ایران و نماد آغاز سال نو همواره با آداب و رسوم خاصی همراه بوده است. این جشن نه‌تنها فرصتی برای تجدید دیدار با خانواده و دوستان است بلکه لحظه‌ای برای یادآوری عزیزانی است که دیگر در میان ما نیستند. یکی از سنت‌های زیبای ایرانیان در آخرین پنجشنبه سال دید و بازدید از آرامستان‌ها و یادآوری درگذشتگان است. این مراسم با وجود غم و اندوهی که به همراه دارد به نوعی تجلی عشق و احترام ما به کسانی است که در قلب ما جای دارند.
بیشتر بخوانید
در این روز خانواده‌ها به آرامستان‌ها می‌روند و با گل‌گذاری بر مزار عزیزانشان، یاد آنها را گرامی می‌دارند. شلوغی آرامستان‌ها در این روز نشان‌دهنده اهمیت این سنت در فرهنگ ایرانی است. مردم با دل‌هایی پر از یاد و خاطره در کنار یکدیگر جمع می‌شوند و به یاد عزیزان از دست رفته خود دعا می‌کنند. این تجمعات نه‌تنها فرصتی برای یادآوری درگذشتگان است، بلکه به نوعی فرصتی برای اتحاد و نزدیکی بین اعضای خانواده و دوستان نیز محسوب می‌شود.
این مراسم به نوعی نماد پیوند بین زندگی و مرگ است. ایرانیان با این کار نشان می‌دهند که هرگز فراموش نخواهند کرد و عشق به عزیزان از دست رفته همواره در دل‌هایشان زنده خواهد ماند. در واقع این دید و بازدیدها به نوعی تجلی محبت و احترام به زندگی است. با گفتن «عیدتون مبارک» به سنگ قبر عزیزان مردم سعی می‌کنند تا یاد آنها را زنده نگه دارند و نشان دهند که هرچند آنها دیگر در میان ما نیستند اما همچنان در قلب‌هایمان جا دارند.
در کنار این مراسم، تقارن آن با ماه رمضان نیز عمق معنوی بیش‌تری به آن می‌بخشد. ماه رمضان ماه عبادت و نزدیکی به خداوند است و این دید و بازدیدها در این ماه حس نزدیکی بیش‌تری را بین زنده‌ها و درگذشتگان ایجاد می‌کند. دعا کردن برای آرامش روح عزیزان از دست رفته در این ماه مبارک معنای خاصی پیدا می‌کند و نشان‌دهنده اعتقاد عمیق ایرانیان به زندگی پس از مرگ است.
از سوی دیگر این سنت می‌تواند فرصتی برای بازنگری در زندگی خودمان باشد. وقتی به یاد عزیزان از دست رفته‌مان می‌افتیم، ممکن است به ارزش‌های انسانی و اخلاقی که آنها به ما آموخته‌اند فکر کنیم. این لحظات می‌تواند ما را به تفکر درباره نحوه زندگی‌مان و ارتباطات‌مان با دیگران ترغیب کند. آیا ما به اندازه کافی قدر لحظات زندگی‌مان را می‌دانیم؟ آیا روابط‌مان را به خوبی مدیریت می‌کنیم؟ این سئوالات ممکن است در ذهن ما شکل بگیرد و ما را به سمت تغییرات مثبت سوق دهد.
در نهایت دید و بازدیدهای نوروزی نه‌تنها بخشی از فرهنگ ایرانیان است بلکه نشان‌دهنده عمق احساسات انسانی و پیوندهایی است که فراتر از زمان و مکان ادامه دارد. این مراسم یادآور این نکته است که زندگی ادامه دارد و عشق هیچ‌گاه نمی‌میرد. هرچند ممکن است جسم عزیزان ما دیگر در کنارمان نباشد، اما روح آنها همیشه با ما خواهد بود.
به همین دلیل برگزاری این مراسم نه‌تنها یک وظیفه فرهنگی است بلکه یک نیاز عاطفی نیز محسوب می‌شود. این نیاز به یادآوری عزیزان از دست رفته نشان‌دهنده عمق عشق و احترامی است که برای آنها قائل هستیم. همچنین این سنت می‌تواند به ما کمک کند تا با مرگ و فقدان بهتر کنار بیاییم و به نوعی پذیرش آن را تجربه کنیم.
در نهایت نوروز نه‌تنها آغاز سال نوست بلکه فرصتی برای تجدید پیمان با ارزش‌های انسانی و احترام به زندگی است. یادآوری عزیزان از دست رفته در این روزها نشان‌دهنده ادامه عشق و محبت ما به آن‌هاست. بنابراین، بیایید با دلی پر از محبت و یادآوری خوبانی که دیگر در کنارمان نیستند به استقبال سال نو برویم و ارزش‌های انسانی را در زندگی‌مان زنده نگه داریم.
عذرا جعفریان، فعال رسانه‌ای
انتهای خبر/