
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موجرسا»؛یکی از مشکلات ریشهای در سیاستگذاریها و برنامهریزی و بودجهریزیها، عدم وحدت رویه برای توجه ویژه به حمل و نقل عمومی داخل شهرها و بین شهرها است.
بیشتر بخوانید
تاکنون سیاست دولتها در تولید انبوه خودرو شخصی بوده و عدم فراهم کردن زیرساختهای حمل و نقل عمومی و عدم طراحی و اجرای معابر عریض شهری و همچنین عدم همت مدیران شهری در اجرای طرحهایی همانند ساخت پارکینگ عمومی، همگی دست به دست هم داده تا اکثریت شهرهای ایران در دو دهه اخیر شاهد ترافیک سنگین بهخصوص در مراکز خود باشند.
در کشور حدود یک هزار و ۴۰۰ شهر وجود دارد که به جز ابرشهر تهران، حدود 10 کلانشهر (با جمعیت بالای ۵۰۰ هزار نفر) و حدود ۵۰۰ شهر نیز بین ۵۰ تا ۵۰۰ هزار نفر جمعیت وجود دارد که شهر ابهر نیز به عنوان بزرگترین شهر استان زنجان پس از مرکز استان، همانند بسیاری از ۵۰۰ شهر کشور، درگیر معضل ترافیک شهری است.
دو خیابان پرترافیک ابهر یعنی خیابان ولیعصر (عج) و خیابان امام (ره) علیرغم اینکه یک طرفه هستند، ولی در فواصل میدان آسياب تا میدان ولیعصر (عج) و از مسجد نور تا مسجد جامع، هسته مرکزی ترافیک سنگین شهر ابهر شناخته میشوند.
با تحلیل و بررسی ترافیک مرکز شهر ابهر، علل اصلی این ترافیک را میتوان موارد زیر اشاره کرد:
۱. پارک خودروها در هر دو طرف خیابانهای ولیعصر (عج) و امام خمینی (ره).
۲. پارک خودروها به مدت طولانی و بعضاً از صبح تا شام در حاشیه خیابان.
۳. مالک خودروهای پارک شده عموماً مغازهداران آن خیابانها و کارمندان بانکهای مرکز شهر هستند.
۴. عدم وجود پارکینگ عمومی به تعداد مورد نیاز و کافی (مجتمع ارغوان در میدان امام هم فقط ۲۰۰ جای پارک در پارکینگهای خود دارد).
۵. نبود اهتمام جدی مدیریت شهری در برنامهریزی و بودجهریزی برای احداث پارکینگ عمومی در مرکز شهر.
۶. عدم همت مدیریت شهری در بازگشایی محور حاجیخانی جهت کاهش بار ترافیک مرکز شهر.
۷. نبود تلاش مدیریت شهری در تعریض معابر مرکز شهری (بهخصوص خیابان امام (ره) و میدان امام خمینی (ره) تا مسجد جامع).
۸. عدم اهتمام جدی مدیریت شهری به رفع سر معبر و پارک مطلقاً ممنوع در 100 متر بین میدان امام تا مسجد جامع.
۹. تمایل نداشتن بخش خصوصی به ساخت پارکینگ به دلیل عدم توجیه اقتصادی.
۱۰. گران بودن ملک در دو خیابان ولی عصر (عج) و امام خمینی (ره) جهت ساخت پارکینگ.
۱۱. علیرغم بافت فرسوده بودن خانههای پشت فروشگاهها و مغازهها در این دو خیابان، ظاهراً حمایتهای مالی برای احداث پارکینگ در این بافت فرسوده نمیشود.
۱۲. نبود تجهيزات کافی و متعدد در خیابانهای مرکز شهر همانند دوربینهای هوشمند جهت اعمال قانون رانندگان متخلف در مواردی مانند پارک دوبل و تخلیه بار در زمان اوج ترافیک
۱۳. نبود مسیرهای جایگزین برای عبور خودروها از میدان آسياب تا میدان مصلی و از خیابان امام (ره) به خیابان ۱۷ شهریور و میدان انقلاب.
طبق مطالب قبلی حداقل بودجه لازم برای سال ۱۴۰۴ ابهر باید حداقل یک هزار میلیارد تومان میشد ولی متأسفانه محقق نشد. با توجه عدم بودجه کافی مدیریت شهری و عدم اطلاعرسانی کامل از ردیفهای بودجه پیشبینی میشود برنامهای مشخص در ردیفهای بودجه سال ۱۴۰۴ برای احداث پارکینگ عمومی در مرکز شهر و همچنین تجهیزات هوشمند در نظر گرفته نشده باشد. با این وجود سادهترین و کمهزینهترین کار برای کاهش مشکل پارکینگ در حاشیه این دو خیابان، ایجاد طرح پارکبان و اخذ هزینه بابت پارک خودروها در کنار این خیابانها است.
با این کار مغازهداران و کارمندان تشویق میشوند پیاده یا با تاکسی و حمل و نقل عمومی سر کار خود در مرکز شهر بیایند که علاوه بر افزایش سلامتی و کاهش آلودگی، فضای بیشتری برای پارک مردم عادی و مشتریان بازار ایجاد شود. از طرفی با اخذ هزینه پارک از خودروها در حاشیه این دو خیابان، محل درآمدی جدید برای مدیریت شهری فراهم خواهد شد.
هرچند در گذشته تجربه تلخی در مدیریت پارکبان در یادها مانده است، ولی علت آن ضعف مدیریت شهری در بکارگیری پیمانکار پارکبان بود نه طرح و ایده اصلی پارکبان.
بهزاد آهنگری، کارشناس مسائل مدیریت شهری
انتهای خبر/