امام باقر(ع) پایه‌گذار نهضت علمی شیعه است
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «موج‌رسا» امام باقر علیه‌السلام سه ساله بود که همراه کاروان جدش امام حسین علیه‌السلام به سرزمین کربلا وارد شد و از همان کودکی شاهد ظلم و ستم حاکمان ستمگر بر خاندان پیامبر (ص) بود.
بیشتر بخوانید
او می‌دید که دشمنان پس از به شهادت رساندن امام حسین علیه‌السـلام چگونه کودکان تشنه را کتک و خیمه‌ها را آتش می‌زدند.
او نیز مانند دیگر اسیران به همراه پدر و مادر و عمه خود حضرت زینب علیه‌السـلام و دیگر زنان و کودکان راهی اسارت شد و در این مسیر آزارها دید و با پاهای پابرهنه راه رفت و خود دیده بود که دشمنان چگونه سنگ به سرهای بریده شهدا را می‌زدند و از نزدیک شاهد ظلم ظالمان بود و درس شجاعت و مقاومت را از همان کودکی آموخت.
امام سجاد علیه‌السـلام قبل از شهادت، به فرمان خدا و سفارش پیامبر (ص) فرزندش امام باقر علیه‌السلام را برای امامت و پیشوایی مسلمین معرفی کرد.
امام باقر (ع) نیز در شرایط سخت آن زمان برای انجام وظایف امامت، دستورهای دین و راه و روش خوب بودن و درست زندگی کردن را به مردم یاد می‌داد.
امام علیه‌السـلام در شرایط سخت حکومت ظالمان آن زمان، به نشر حقایق و دانش الهی می‌پرداخت و مشکلات علمی را حل می‌کرد.
ایشان طی مدت امامت خود، زمینه‌سازی علمی بسیار عمیق و خوبی انجام داد و در این راستا پس از او فرزند برومندش امام صادق علیه‌السلام با تشکیل حوزه علمیه و با ۴ هزار نفر شاگرد، آن‌را به ثمر رسانید و به عنوان یک دانشگاه عظیم اسلامی، در تاریخ اسلام ثبت کرد.
دوران امام باقر علیه‌السـلام با دیگر دوران اسلامی تفاوت زیادی داشت زیرا آن دوره، با گسترش علوم کشورهای روم و یونان همراه بود.
دانشـمندان یهودی و مسیحی از همه جای دنیا به کشورهای اسـلامی وارد شده و می‌کوشیدند با مطرح کردن مسائل علمی و ایجاد شبه، جلوی رشد سریع اسلام را بگیرند. در چنین شرایطی بود که جامعه اسـلامی به رهبری فرهنگی نیاز داشت تا با برپایی جلسات علمی، اسلام واقعی را معرفی کند و با پاسخ به سؤالات آنها، جلوی نفوذ آنها را در بین مسلمانان بگیرد. یهودیان و مسیحیان سعی می‌کردند تا با آمیختن افکار و عقاید خود با اسلام، اسلام واقعی را تغییر داده و به این وسیله، زمینه حذف اسلام واقعی را فراهم کنند.
از آنجا که انتخاب همه معصومین علیهم‌السـلام توسط خداوند انجام می‌گیرد، علم آنها نیز از جانب خداوند به آنها داده می‌شود و علم‌شان مانند دیگر مردمان کم و محدود نیست.
دانش امام باقر علیه‌السـلام نیز همانند دیگر امامان از سوی پروردگار بود، یعنی خداوند متعال این علم و دانش بی‌پایان را برای راهنمایی مردم به آنها داده بود تا مردم توسط ایشان خدا را شناخته و راه درست زندگی کردن را بیاموزند.
امام علاوه بر راهنمایی و هدایت مردم، بزرگترین معلم دانشـمندان آن زمان بود. امام همانند آفتاب دانشی بود که دانشـمندان بزرگ از نور علم او بهره می‌بردند. آنها مشکلات علمی خود را با امام در میان می‌گذاشتند و امام نیز به حل مشکلات آنها می‌پرداخت.
عذرا جعفریان
انتهای پیام/