حضرت شاهچراغ در عبادت زبانزد بود
به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» حضرت شاهچراغ (ع) در عبادت حق، پرهیزکاری، کرامت نفس، زبانزد همگان بود بزرگواریش سبب شد مردم دو بار به عنوان امام با ایشان بیعت کنند و در هر دو بار ایشان مردم را به مسیر صحیح هدایت کرد.
بیشتر بخوانید
حضرت سيد امير احمد (ع) که با نام شاهچراغ (ع) شناخته می‌شوند، پسر ارشد امام موسی‌كاظم (ع) و برادر امام علی بن موسی‌الرضا (ع) هستند.
از آنجا که روز تولد حضرت شاهچراغ (ع) مشخص نیست، تصمیم گرفته شد که فاصله بین تولد حضرت معصومه (س) و حضرت امام رضا (ع) در دهه کرامت، یک روز برای بزرگداشت حضرت احمد بن موسی (ع) در نظر گرفته شود.
بر این اساس شورای عالی انقلاب فرهنگی در شهریور سال ۱۳۸۸ روز ششم ذی‌القعده را به عنوان روز گرامیداشت حضرت شاهچراغ (ع) در تقویم مناسبت‌های ملی اسلامی کشور اضافه کرد.
پس از شهادت حضرت موسی کاظم (ع)، شیعیان مدینه گمان می‌کردند که ایشان امام به حق پس از پدر بزرگوارشان هستند. حضرت در خطبه‌ای به مردم فرمودند که برادر ایشان، حضرت علی بن موسی (ع)، امام و خلیفه به حق و ولی خدا است.
خلیفه وقت (مأمون) با شنیدن خبر حرکت جمعی از بنی‌‌هاشم و دوستداران آن‌ها به سمت طوس، دستور داد که حکام بلاد مانع از حرکت این قافله‌ها شوند و آن‌ها را به مدینه بازگرداند.
حاکم شیراز نیز از این قاعده مستثنی نبود و از حضرت سید احمد (ع) و همراهان ایشان خواست که برگردند و وقتی حضرت امتناع کردند، جنگ خونینی آغاز شد که در نهایت لشکر شیراز شکست خورد.
حضرت سید احمد (ع) همراه برادران و تعدادی از شیعیان از بیراهه خود را به شیراز رساندند و در منزل یکی از شیعیان مخفی شدند.
حاکم شیراز به کمک جاسوسان خود توانست بعد از یک سال، محل زندگی ایشان را بیابد و درگیری که به راه افتاد، با شمشیر ضربه‌ای بر سر ایشان وارد شد و در ادامه به دستور حاکم، خانه روی بدن شریف حضرت خراب شد.
در خصوص رابطه ایشان با پدر بزرگوارش، روایت شده است که امام موسی کاظم (ع)، او را بسیار دوست می‌داشت و ملکی را از خود به او بخشید و او را به بخشندگی و دلیری ستود.
شیخ مفید در این باره می‌گوید؛ احمد بن موسی، سیدی کریم و جلیل و صاحب ورع بوده و حضرت ابوالحسن موسی (ع) او را دوست می‌داشت و مقدم می‌شمرد و یک قطعه زمینی همراه با آب آن، معروف به یسیره به او بخشیده بود.
روایت شده که حضرت احمد‌بن‌موسی(ع) بسیاری از بردگان را از مال خویش آزاد کرد.
اسماعیل بن موسی بن جعفر(ع) می‌گوید: پدرم پیوسته به او نظر داشت و او را پاس می‌داشت و از او غافل نمی‌شد.
پس از هجرت حضرت رضا (ع) چون تحمل فراق برادر برایش ناگوار شد، با عده زیادی راهی ایران شد و نزدیکی شیراز گرفتار حیله‌گری‌های مامون شد و احمد پس از نبردی نابرابر به شهادت رسید و به دلیل خفقان موجود تا سال‌ها قبرش بر شیعیان مخفی ماند.
تا این که در زمان «عضدالدوله دیلمی» و در پی واقعه‌ای شگفت، قبر آن بزرگوار آشکار شد.
از آن زمان تاکنون، شیعیان ارادت ویژه‌ای به بارگاه ایشان دارند، کراماتی که شیعیان با توسل به این بزرگوار مشاهده کرده‌اند موجب شده است تا علاقه‌مندان آن حضرت از راه‌های دور و نزدیک به زیارت او بیایند و کسب فیض کنند.
وهاب صبحی‌ایالویی، مسئول شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی شهرستان ماهنشان
انتهای خبر/