logo
امروز : سه شنبه ۵ تیر ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۳۱
[ شناسه خبر : ۳۷۶۳۸ ] [ مدت زمان تقریبی برای مطالعه : 3 دقیقه ]

علت نامگذاری احمد‌بن‌موسی به شاه‌چراغ

علت-نامگذاری-احمد‌بن‌موسی-به-شاه‌چراغ-
احمد بن موسی(ع) در حجاز به سیدالسادات و در ایران به شاه‌چراغ معروف است، اما علت نامگذاری آن به سیدالسادات به جهت عبادت و جلالت بوده ولی چه عللی باعث شده که او را شاه‌چراغ گفته‌­اند.

به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» احمد بن موسی(ع) در حجاز به سیدالسادات و در ایران به شاه‌چراغ معروف است، اما علت نامگذاری آن به سیدالسادات به جهت عبادت و جلالت بوده ولی چه عللی باعث شده که او را شاه‌چراغ گفته‌­اند.

بیشتر بخوانید

قبر مطهر آن بزرگوار تا مدت‌ها مشخص نبود، چون در دوره سلاطین دیالمه که تا حدی طرفداران اهل بیت عصمت و طهارت (ع) از حالت تقیه بیرون آمده بودند صُلَحاء (صالحان و نیکوکاران) و عباد (عبادت ­کنندگان) شیراز در مقام یافتن مرقد مطهر آن شاهزاده عظیم ­الشأن بر آمدند.

در زمانی­که مشغول تجسس و تفحص مرقد منور ایشان بودند پیرزن صالحه‌­ای نزد عضدالدوله دیلمی سلطان فارس آمد و عرض کرد در حوالی منزل من تپه‌ای است که در روی آن در هر شب جمعه در ثلث آخر شب، چراغی روشن می­‌شود که مانند مشعل پرنوری می‌درخشد و همین­‌که به محل روشنائی می­‌روم چیزی دیده نمی­‌شود. شاه از رجال و درباریان خود و بعضی از علماء و شیوخ شیراز در این باره تحقیقاتی بعمل آورد و چیزی دستگیرش نشد و گفتند که چون گوینده پیر زن فقیری است شاید در نظر گرفته که بدین وسیله استفاده کند.

شاه متقاعد نشد و گفت که من از بیانات این زن بوی حقیقت می­‌شنوم و تصمیم گرفت که خود شخصاً به این قضیه رسیدگی کند تا صحت و سقم مطلب را کشف کند. لذا شبانگاه به منزل آن پیرزن رفته و در آنجا استراحت می­‌کند.

عضدوالدوله مقارن نیمه شب بخواب رفت و آن زن صالحه شروع به روشن شدن کردن چراغ کرد، همینکه به طریق شب‌های گذشته نور چراغ ظاهر شد به بالین شاه دوید و گفت شاه‌چراغ یعنی ای شاه‌چراغ روشن و هویدا شده است.

عضدوالدوله از خواب بیدار و صدق اظهارات آن زن صالحه را مشاهده کرد و به محل چراغ دوید و با کمال تعجب دید که روشنائی بکلی محو شده و با ترک آن نقطه باز چراغ روشن شد، چند مرتبه روشن شدن چراغ و رفتن شاه به آن نقطه تکرار شد، تا اینکه مقارن طلوع صبح صادق دیگر چراغی دیده نشد.

پادشاه محل را علامت زد و روز بعد دستور داد که تپه را بشکافند تا از آن سِّر مکتوم پرده برداشته شود و در نتیجه سرداب عظیمی شد که جسدی در روی تختی در داخل آن قرار داده شده بود و هیچکس جرئت وارد شدن سرداب و بررسی امر را نداشت.

شاه تحقیق این کار را از شیخ عفیف‌الدین که مردی زاهد و عابد و تارک دنیا بود را خواستار شد. شیخ آن شب را در عالم رویا دیده بودکه به زیارت حضرت امامزاده احمد بن موسی(ع) موفق شده است و لذا تایید کرد که سرداب کشف شده مرقد مطهر آن امامزاده است.

انتهای پیام/

فرم ارسال نظر