زیارت جامعه کبیره یک دوره امام‌شناسی و میراثی از امام هادی(ع) است
حجت‌الاسلام موسی آقایاری در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» گفت: امام هادی(ع) را با یادگاری به نام زیارت جامعه کبیره که یک دوره امام‌شناسی و توانمندی‌های سترگ معنوی و روحی و این جهانی است، می‌شناسیم.
بیشتر بخوانید
وی افزود: امامی که در طول عمر کوتاه خویش توانستند به جهت راهنمایی مردم و ایصال‌الی‌المطلوب آنها با درایت و توجه خاصی عمل کنند. این امام همام در سلوک سیاسی خود با سه اسلوب هوشمندانه، شیعیان و دلباختگان خویش را راهنمایی کرده و در مقابل حاکم جائر متوکل عباسی ایستادگی به عمل آورند.
حجت‌الاسلام آقایاری تصریح کرد: امام هادی(ع) پیروان خود را نیز با توجه به شرایط زمان و مکان سازماندهی می‌کرد و بینش آنها را بالا می‌برد. متوکل نسبت به امام علی(ع) و خاندانش کینه و عداوت عجیبی داشت و اگر اطلاع می‌یافت کسی به آن حضرت علاقه دارد، مالش را مصادره می‌کرد و او را می‌کشت. از این رو امام(ع) در چنین فضای اختناق‌آمیزی، هم خودشان احتیاط می‌کردند هم به یارانشان توصیه فرمودند به گونه‌ای عمل کنند که با توجه به وضعیت حاکم، از تهدید زمامداران در امان بمانند.
مدرس و پژوهشگر حوزه علمیه هیدج گفت: موقعیت‌شناسی یا همان آگاهی به زمان از اوصاف شیعیان و مخصوصاً رهبران آنها در تمام ادوار و اطوار تاریخی بوده است. هم اکنون در دوران غیبت حضرت حجت(عج) نیز فق‌های آگاه و خبره و دین‌شناس، هرگز رفتار ناشیانه و ساده‌لوحانه در برابر دشمنان انجام نمی‌دهند که شیعیان در مضیقه دشمن قرار گرفته و نتوانند نفس بکشند. نمونه بارزش هدایت‌های رهبر عزیز انقلاب که توانسته به گفته روزنامه گاردین انگلیسی از ایران یک ابرقدرت خاورمیانه‌ای بسازد.
وی بیان داشت: امام هادی(ع) برای حفظ جان تشیع و پیروان خویش و همین‌طور برای موفقیت و پیشبرد برنامه‌ها، از روش رازداری و تقیه کاملا بهره می‌برده است. مثلا یکی از پیروان امام هادی علیه السلام به نام صقر میگوید: زمانی که امام هادی(ع) در زندان متوکل در سامرا بود، به دیدن ایشان رفتم. بعد از آنکه حضرت را زیارت کردم به من فرمود: بیرون برو که بر تو ایمن نیستم و بیم آن دارم که آزاری به تو برسانند.
این استاد حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: امام هادی(ع) با تأسیس شبکه وکالت در نواحی عراق، بصره، قم و حجاز به شکلی از اشکال در حکومت وقت نفوذ کرده و ضمن اطلاع از برنامه‌های شوم و نانجیبانه آنها ، شیعیان را به جهت حفظ جان و پیشروی در برنامه‌های دینی و سیاسی و اجتماعی راهنمایی می‌کردند.
انتهای پیام/
