ثِقل سامعه یک مقام مسئول سبب فهم جامعه نخواهد شد
به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» ثقل سامعه یا همان سنگینی گوش یکبار مربوط به جسم انسان است یعنی واقعا گوش‌های انسان بخاطر پیری و یا عوامل دیگر سنگین شده و صداها را به خوبی نمی‌شنود و به اصطلاح مبتلا به اختلال در شنوایی می‌شود. یکبار هم مربوط به جایگاه و مسئولیت انسان است یعنی واقعاً گوش‌های انسان مسئول در آن موضع که باید بشنود، نمی‌شنود.
بیشتر بخوانید
لذا کسی که مسئولیتی دارد، باید از «ثقل سامعه» به دور و منصف به «سهل سامعه» باشد مثلاً درد دل‌های مردم و واقعیات جامعه را دیده و بشنود؛ نقدهای دلسوزان را با تمام سعه‌صدر بشنود؛ از نشنیدن معذّب و از شنیدن مسرور و فرحناک شود؛ به تعبیر قرآن کریم گوش شنوایی در رسالت اجتماعی خویش داشته باشد همانند نبی مکرم اسلام که سرتاپا شنونده بودند تا آنجا که ملقب به «گوش و اُذُن» شدند.
قرآن کریم انسان‌هایی که ثقل سامعه داشته و نمی‌شنوند را از چارپایان هم بدتر می داند چرا که همین افراد غافلانند و در روند زندگی و پیمایش خود، مفید فایده برای جامعه نیستند.
در جامعه ما مع‌الاسف شاهد این رو به نادرست یعنی ثقل سامعه در برخی نهادها و ارگان‌ها هستیم یعنی حقایق را نمی‌شنوند و حتی گاهی با تبختر و غرور خاصی هم برخورد کرده و انگار که ریاست و صدر نشینی ذاتی و لاینفک آنهاست!! و لذا هرگز تأسی به سیره نبی مکرم نمی‌کنند.
امید است که تمام مسئولین رده بالا و رده پایین و میانی ، ظرفیت‌های خود را با تمرین و ممارست بالا برده و نای شنیدن و حل و فصل مشکلات را در ابعاد مختلف داشته باشند. آن قدر ظرفیت داشته باشند که حتّی حرف‌های نامربوط و ناسنجیده را هم بشنوند؛ زخم زبان‌ها را هم به مانند نبی مکرم اسلام شنیده تا عاقبت بخیری و نصرت الهی در تحول‌بخشی به جامعه نصیبشان شود.
موسی آقایاری استاد حوزه و دانشگاه
انتهای پیام/