هر روز تلاوت یک صفحه از قرآن کریم/ سوره الانبیاء

 

 وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ (36)

و آنان که کافر شدند، چون تو را ببينند جز به مسخره ات نگيرند [و گويند:] آيا اين است آن کسى که معبودان شما را [به بدى ]ياد مى کند؟ در حالى که آنان خود ياد [خداى ]رحمان را منکرند. (36)

 

خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37)

انسان [چنان است که گويى] از عجله آفريده شده است! به زودى آيات خود را به شما ارائه مى دهم، پس [عذاب را] به شتاب از من مخواهيد. (37)

 

وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (38)

و مى گويند: اگر راست مى گوييد اين وعده [عذاب] کى خواهد بود؟ (38)

 

لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (39)

اگر کسانى که کافر شدند خبر داشتند از وقتى که نمى توانند آتش را نه از چهره هاى خود و نه از پشتشان بازدارند و نه آنان حمايت مى شوند [عذاب را به شتاب نمى خواستند]. (39)

 

بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (40)

[عذاب با اطلاع قبلى نمى آيد] بلکه ناگهان به آنان مى رسد و مبهوتشان مى کند، آن وقت نه توانِ بازگرداندن آن را دارند و نه [براى تأخير آن ]مهلت مى يابند. (40)

 

وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41)

و همانا پيش از تو رسولانى [بسيار و عظيم الشأن ]مورد استهزا قرار گرفتند، پس عذابى که به استهزايش مى گرفتند بر سر مسخره کنندگانِ رسولان فرود آمد. (41)

 

قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42)

بگو: چه کسى شما را در شب و روز از [عذاب خداى ]رحمان حفظ مى کند؟ حقيقت اين است که آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند. (42)

 

أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43)

يا مگر معبودانى بجز ما دارند که ايشان را [از عذاب ]حفظ مى کنند؟! [آن معبودان] نه مى توانند خود را يارى کنند و نه از جانب ما حمايت مى شوند. (43)

 

بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44)

بلکه اينان و پدرانشان را کامياب کرديم تا عمرشان بر آنان دراز شد; پس آيا نمى بينند که ما آهنگ زمين مى کنيم [و با هلاک کردن اقوام سرکش ]آن را از اطرافش مى کاهيم؟ آيا باز هم غلبه با آنان است؟ (44)