امام رضا(ع) تبلور جلوه‌ای از جمال الهی است
زهرا اسماعیلی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری_تحلیلی «موج رسا» با بیان اینکه امام رضا(ع) تبلور جلوه‌ای از جمال الهی و پاسدار حریم ارزشهای الهی بوده و برازنده‌ترین به لحاظ شکیبایی، علم، تقوا، شجاعت، سخاوت، دستگیری از محرومان، انیس دردمندان، حجت و دلیل خدا برمردم هستند گفت: توصیف مقام و منزلت امام رضا(ع) و به تصویر کشیدن فضائل بیکران ایشان امکان‌پذیر نیست اما در این گزارش سعی می‌شود به معرفی جلوه‌هایی از رفعت مقام و جایگاه بلند امام رضا(ع) بپردازیم.
بیشتر بخوانید
وی افزود: امام رضا(ع) امین الهی در میان خلق و حجت خداوند بر بندگان او و خلیفه پروردگار در جامعه بشری است.
کارشناس حوزه خدیجه کبری(س) عنوان کرد: امام رضا(ع) همواره مردم را به سوی خدا دعوت کرده و از حریم ارزشهای الهی و ساحت قدس خداوندی پاسداری می‌کرد.
اسماعیلی ابراز کرد: نام مبارک امام رضا(ع) علی و کنیه آن حضرت ابوالحسن و مشهورترین لقب ایشان رضا به معنای خشنودی است و یکی از القاب مشهور حضرت عالم آل محمد بوده که این لقب نشانگر ظهور علم و دانش ایشان است.
وی تاکید کرد: امام علی‌‌بن موسی الرضا(ع) هشتمین امام شیعیان از سلاله پاک رسول خدا، هشتمین اختر تابناک ولایت و جانشین پیامبر اکرم(ص) هستند.
کارشناس حوزه علمیه خواهران خدیجه کبری(س) افزود: جامعه ایران جامعه‌ای است که بنیان گرفته از ارزشهای اسلامی و اثر یافته از آموزه‌‌های قرآنی و تعالیم اهل‌بیت(ع) است.
اسماعیلی تاکید کرد: دوستی و محبت اهل‌بیت(ع) زمانی در وجود یک مسلمان ریشه دارد و مودتی راستین به حساب می‌آید که او به لوازم و شرایط دوستی پایبند باشد.
وی ابراز کرد: والاترین درجه انسان همان عصمت از گناه بوده که حضرات معصومین در بالاترین درجه عصمت قرار دارند که دوران زندگی ایشان بهترین سند برای پاکی و طهارت نفسانی و روحانی حضرات معصومین(ع) است.
کارشناس حوزه علمیه خواهران خدیجه کبری(س) عنوان کرد: اخلاق پسندیده، عامل بسیار تأثیرگذاری در گرایش انسان به سوی خداست و خداوند در قرآن کریم، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را به خلق نیکو ستوده، رمز موفقیت ایشان را نیز در اخلاق ارزنده وی می‌داند.
اسماعیلی افزود: رفتار و مَنِش پیشوایان دینی ما، تجلی اخلاق پیامبر بود و ابراهیم بن عباس که مدت طولانی محضر امام رضا علیه السلام را درک کرده و از آن منبع فیض الاهی بهره‌های فراوان برده بود، درباره سیره اخلاقی امام چنین می گوید: هیچ گاه ندیدم آن حضرت با سخن خود کسی را آزار دهد یا اهانت کند.
وی گفت: زمانی که مامون حکومت خود را در خطر دید نقشه شهادت این امام معصوم را چید و امام رضا(ع) توسط مأمون عباسی و به وسیله سم، مسموم شدند و در 30 صفر سال 203 قمری به شهادت رسیدند.
کارشناس حوزه علمیه خواهران خدیجه کبری(س) تصریح کرد: با اوج‌گیری تمایلات مردم به امام هشتم شیعیان جهان(ع)، مامون خلیفه عباسی با دسیسه چینی در روز 30 صفر سال 203 هجری قمری ایشان را مسموم و شهید کردند.
اسماعیلی تاکید کرد: علت شهادت امام رضا(ع) توسط مأمون، شهید مطهری درباره علت شهادت امام رضا (ع) به دست مأمون می‌نویسد قرائن نشان می‌دهد که امام رضا (ع) را مسموم کردند و یک علت اساسی همان قیام بنی العباس در بغداد (بر علیه مأمون) بود، مأمون در حالی حضرت رضا (ع) را مسموم کرد که از خراسان به طرف بغداد می‌رفت و مرتب اوضاع بغداد را به او گزارش می‌دادند، به او گزارش دادند که بغداد قیام کرده است.
وی اضافه کرد: مامون دید که حضرت رضا(ع) را نمی‌تواند عزل کند و اگر با این وضع آشفته بخواهد وارد بغداد شود بسیار مشکل است، برای اینکه زمینه رفتن آنجا را فراهم کند و به بنی عباس بگوید کار تمام شد، حضرت را مسموم کرد و آن علت اساسی که می‌گویند و قابل قبول هم هست و با تاریخ وفق دارد، همین جهت است.
کارشناس حوزه علمیه خواهران خدیجه کبری(س) افزود: مردم و دوستداران آن امام وقتی که خبر شهادت حضرت را شنیدند ازدحام کردند و گفتند که مأمون با نیرنگ امام علیه السلام را کشته است.
اسماعیلی ابراز کرد: مأمون شخصی را نزد مردم فرستاد و گفت تشییع جنازه به فرصتی دیگر موکول شده است و مأمون از ترس این که آشوبی برپا شود مردم را با این ترفند متفرق کرد و دستور داد جنازه آن حضرت را شبانه غسل دادند و به خاک سپردند.
وی گفت: به بهانه شهادت آن بزرگوار، برآنیم که مقام رفیع امامت و ضرورت تداوم آن را در طول زمان از نظر و دیدگاه آن حضرت به تماشا نشینیم، آنچه در پیش رو دارید گامى است در این مسیر والبته با توجّه به این نکته که یکى از تلاش‌هاى مهم امامان معصوم (ع) در طول تاریخ این بوده است که تبیین صحیح و درستى از امامت و عظمت آن و ضرورت حضور مستمر آن در جامعه بشرى ارائه کنند از جمله حضرت امام هشتم (ع) سخت تلاش نمود از فرصت‌ها بهره بردارى نموده در جامعهاى که امامت و خلافت الهى، رنگ پادشاهى گرفته بود و در حدّ ولایت عهدى تنزل یافته بود، معنا و تفسیر صحیحى از امامت و جایگاه آن ارائه نماید.
انتهای پیام/