تروریست‌های «سنتکام» را چگونه سرشکسته کردیم؟
به گزارش موج رسا; اندیشکده بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم (SIPRI) در گزارشی به بررسی حجم بودجه نظامی کشورهای جهان پرداخته است. طبق این گزارش، کشورهای امریکا، چین، هند، روسیه و انگلیس در رتبه‌های یکم تا پنجم قرار دارند و در سال ۲۰۲۰ مجموع کشورهای جهان هزارو۴۳۰میلیارد دلار برای مصارف نظامی هزینه کرده‌اند.
بر اساس گزارش اندیشکده بین‌المللی پژوهش‌های صلح استکهلم بودجه نظامی کشورها به صورت پیوسته افزایش یافته است، به عنوان نمونه هزینه‌های نظامی ایالات متحده به تنهایی ۳۹درصد از این میزان را تشکیل می‌دهد. بر اساس گزارش‌های منتشر شده هزینه‌های نظامی چین نیز در سال‌های اخیر به سرعت افزایش یافته و اکنون به ۱۹۳هزارمیلیارد دلار یا ۳/۱درصد GDP رسیده است. همچنین دولت‌های کوچک‌تری مانند افغانستان (پیش از تسلط طالبان)، عربستان سعودی و رژیم‌صهیونیستی به دلیل درگیری‌های مداوم، سهم بیشتری از GDP خود را صرف امور دفاعی می‌کنند. «نان تیان» از پژوهشگران این مرکز به خبرگزاری فرانسه گفت که تأثیرات اقتصادی ناشی از شیوع ویروس کرونا باعث شده است سطح رد قابل توجه بودجه نظامی کشورها در سال ۲۰۲۰ از مرزهای فعلی عبور نکند.
به گزارش این مؤسسه بین‌المللی همه کشورها سهم برابری از بودجه عمومی خود را به بخش نظامی اختصاص نمی‌دهند بلکه هر کشوری بر حسب نیاز خود سهم مشخصی را برای ارگان‌های نظامی در نظر می‌گیرند، به عنوان مثال بودجه نظامی امریکا در مقایسه با چین که مقام دومین کشورها با بیشترین بودجه نظامی را دارد، بیش از سه برابر است و این کشور حدود ۸/۸درصد کل بودجه خود را به بخش نظامی اختصاص داده است.
ایران نسبت به کشورهای منطقه کمتر در بخش نظامی هزینه می‌کند
به گفته پیتر وزمن، محقق ارشد مؤسسه بین‌المللی تحقیقات صلح استکهلم، کشورهای حوزه خاورمیانه نیز بخش قابل توجهی از بودجه سالانه خود را به بخش نظامی اختصاص می‌دهند و به رغم کاهش قیمت نفت، درگیری‌های نظامی و رقابت تحقیقاتی باعث شده است هزینه‌کردهای نظامی در این منطقه به شدت افزایش یابد. در جهان کشورهایی وجود دارند که حتی سهم بودجه نظامی آنها به حدود ۳۰درصد کل بودجه کشور هم می‌رسد.
از سوی دیگر کشورهایی نظیر کاستاریکا و ایسلند عملاً بخش بسیار کمی از بودجه خود را به بخش نظامی اختصاص می‌دهند و در کشورهای ثروتمندی نظیر ژاپن و بلژیک که ارتش‌های بسیار کوچکی دارند، سهم بالاتری از بودجه را به بخش نظامی اختصاص داده‌اند. همچنین در این گزارش آمده است که کشوری مانند بحرین با وجود آنکه مساحت بسیار کمی دارد اما خاندان حاکم در این کشور ۸/۱۱درصد بودجه کل و برابر با ۱/۴درصد تولید ناخالص داخلی این کشور کوچک حاشیه خلیج فارس را صرف بلندپروازی‌های نظامی کرده‌اند.
نکته قابل توجه اینکه طبق این گزارش بودجه نظامی جمهوری اسلامی ایران تنها ۲/۲درصد از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص داده است، به عبارت دیگر با وجود تبلیغات شدید رسانه‌های غربی علیه برنامه نظامی کشور، بودجه نظامی مربوط به آن سهم ناچیزی از GDP را دربر گرفته است. مقایسه بودجه دفاعی ایران (کشوری که عملاً از بیشتر کشورهای همسایه خود جمعیت و وسعت بیشتری دارد و مشخصاً با تهدیدهای بیشتری مواجه است) با کشورهای منطقه، با هر معیاری این واقعیت را نشان می‌دهد که ایران نسبت به کشورهای منطقه، کمتر در بخش نظامی هزینه می‌کند.
در حالی که در بودجه سال ۱۴۰۱ برنامه تقویت بنیه دفاعی و تحقیقات راهبردی دفاعی تا مبلغ ۴میلیارد و ۵۰۰میلیون یورو از سوی سازمان برنامه و بودجه تخصیص خواهد یافت. در حالی بودجه دفاعی کشورمان در سال آتی تنها ۲۴هزارمیلیارد تومان افزایش یافته است که عربستان سعودی ۵/۵۷میلیارد دلار، امارات ۷/۲۲میلیارد دلار، ترکیه ۷/۱۷میلیارد دلار و رژیم صهیونیستی ۷/۲۱میلیارد دلار را برای خرید و توسعه تسلیحات نظامی در نظر گرفته‌اند.
تهران پیروز جنگ اراده‌ها
نگاهی ساده به جدول بودجه نظامی در کشورهای مختلف نشان می‌دهد رقم بودجه دفاعی کشورمان در برابر دشمن تا بن دندان مسلح ناچیز است، اما سؤال مهم آن است که چگونه امریکایی‌ها در برابر این نیرو با هزینه محدود دچار درماندگی شدید شده‌اند؟
رهبر معظم انقلاب اسلامی راز این پیروزی و سرشکستگی ارتش تروریستی امریکا در منطقه را در «جنگ اراده‌ها» می‌دانند و می‌فرمایند: «گزینه قطعی ملت ایران مقاومت در مقابل امریکاست و در این رویارویی، در این مقاومت، او وادار خواهد شد به عقب‌نشینی و بحث مقاومت هم بحث برخورد نظامی نیست.» همین مقاومت در میان مردم منطقه باعث شده است در افغانستان، عراق، یمن و سوریه تروریست‌های سنتکام و حکام مرتجع وابسته به آنها به صورت پیوسته شسکت خورده و مردم به پیروزی‌های چشمگیر برسند. همین برتری میدانی از سوی مقاومت باعث شد که دشمن برای مذاکره ضرب‌الاجل تعیین کند و در سودای آن بی‌تابی از خود نشان دهد.
هفته‌نامه فرانسوی «اکسپرس» اخیراً از قول «برونو ترتره» معاون مؤسسه تحقیقات راهبردی پاریس فاش کرده است که هدف غرب از دعوت به مذاکرات جدید (همانند مذاکرات برجام) فقط به دست آوردن زمان برای مهار ایران است و نه رسیدن به توافق! واقعیت آن است که طولانی شدن مذاکرات در وین و اجرای نمایش‌هایی چون «پلیس خوب و پلیس بد» تنها کند کردن و مهار کردن پیشرفت‌های هسته‌ای ایران بود. امروز نیز همین هدف، از نو در دستور کار قرار گرفته است. با وجود پایان یافتن دوره ترامپ، غرب حاضر نیست به شش سال پیش بازگردد.
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه امریکا نیز همین دست سخنان را بر زبان آورده و می‌گوید با خروج واشنگتن از برجام، ایران برنامه اتمی‌اش را توسعه داده و به مهارت‌های تازه‌ای دست یافته است.
روزنامه واشنگتن‌پست در شرح این پیشرفت می‌گوید: بعید است بتوان ایران را به چشم‌پوشی از پیشرفت‌های خود واداشت، با این حال امروز نیز هدف کشورهای غربی فقط خریدن زمان است، اما هیچ شانسی برای توافقی گسترده‌تر که برنامه موشکی و فعالیت‌های ایران را در منطقه محدود کند، وجود ندارد. این روزنامه در ادامه گزارش خود نوشته است: ایرانی‌ها چنان در تار و پود منطقه نفوذ کرده‌اند که یک ارتش ۱۰میلیون نفری نیز توانایی هماوردی با آنها را ندارد.
سایت العربیه در تحلیلی از وضعیت منطقه می‌نویسد: رژیم صهیونیستی مجبور شد به خاطر مقابله با ایران بودجه نظامی خود را افزایش دهد. این مقاله یادآور شده است: کمیته مالی کنست، ۹میلیارد شیکل (معادل ۹/۲میلیارد دلار) برای انجام عملیات نظامی علیه ایران به بودجه نظامی این کشور افزوده است.
بودجه مثلث تحریم، ترور و تهدید
البته تلاش دشمن در مهار مقاومت تنها با افزایش رقم بودجه در پارلمان یا فشار برای مذاکره با هدف نرمال‌سازی منتهی نمی‌شود. ریچارد هاویت، عضو کمیسیون تدوین سند راهبردهای امنیتی اتحادیه اروپا در سال ۱۳۹۵ در یک مصاحبه مهم می‌گوید: ما برای مهار ایران باید از داخل به آنها ضربه بزنیم، زمانی ما در داخل خاک ایران دفتر داشتیم و می‌توانستیم در خاک ایران نفوذ کنیم و ساختار امنیتی در خاورمیانه را حرکت دهیم، در حال حاضر این فرصت از دست رفته است. این مسئله بسیار مهم نشان می‌دهد دشمن با افزایش بودجه نظامی (تهدید به جنگ)، افزایش فشار تحریم (جنگ اقتصادی) روی خط سوم در نفوذ و ترور نیز هزینه فراوان کرده است. به روایتی دیگر مثلث تحریم، تهدید و ترور هر سال بودجه خود را افزایش داده‌اند تا بتوانند حرکت مردم در منطقه را متوقف کنند. در جنگ نامتقارن دشمن تنها ایستادگی و مقاومت توانسته است ملت ما را در برابر دسیسه دشمن بیمه کند.
نشریه فارین پالیسی نوشته است: «احیای برجام، اهرم بیشتری را برای فشار در اختیار امریکا می‌گذارد، اما حفظ فشار حداکثری، ایران را به میز مذاکره بازنمی‌گرداند. ایران برای به حداقل رساندن تأثیر تحریم‌ها، بر سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های اقتصاد مقاومتی متمرکز شده تا اقتصاد خود را از راه‌هایی که بیشتر به درون متکی است و نه به غرب، پیش ببرد. پیش‌بینی می‌شود اقتصاد ایران در سال ۲۰۲۱ بهبود یابد.»
هر قدر اتکای جمهوری اسلامی ایران به درون افزایش یابد، میزان هزینه‌های امنیتی‌اش کمتر شده و در ازای آن دشمن باید هزینه‌های هنگفتی را پرداخت کند. بخشی از ضرب‌شست این ماجرا را سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به حریف در عین‌الاسد نشان داده است، در این تقابل سخت و طولانی با دشمن جنگ جای دیگری است!
منبع: روزنامه جوان
انتهای خبر/