تقویت اقتصاد از درون، عامل خفت و خواری دشمنان
به گزارش موج رسا; برنامه «صبح خاطره، مشق‌های ناتمام» به مناسبت دوم بهمن‌ماه، سالروز بمباران هوایی کوچه بینش زنجان امروز (پنجشنبه 2 بهمن‌ماه) با مشارکت حوزه هنری انقلاب اسلامی و اداره آموزش و پرورش ناحیه 2 زنجان و با حضور معاون اجرایی سپاه انصارالمهدی(عج)، مدیرکل صداوسیمای مرکز زنجان و تعدادی از دانش‌آموزان سال 65 که شاهدان عینی حادثه بودند برگزار شد.
* بالاترین اقتصاد ویتنام از گردشگری است
عصمت صدرمحمدی، مدیر وقت مدرسه راهنمایی دخترانه شهید نواب صفوی در این برنامه با بیان اینکه هیچ کس باور نمی‌کرد که مدارس، مورد حمله هوایی قرار گیرد، گفت: اما دشمن و رژیم بعثی عراق به مراکز آموزشی و مدارس در شهرهای مختلف حمله کرد که یکی از آن‌ها بمباران کوچه بینش در دوم بهمن‌ماه سال 1365 بود.
وی با بیان اینکه مدرسه نواب صفوی، آزمایشگاه مجهز و خوبی داشت که مدارس اطراف نیز از آن استفاده می‌کردند، اظهار داشت: بمب به داخل آزمایشگاه افتاد و چون تمام مواد موجود در آنجا شیمیایی بود، همه آن‌ها از بین رفتند و پودر شدند و اگر آن بمب به داخل مدرسه و یا حیاط می‌افتاد تعداد شهدا خیلی بیشتر و شاید بیشتر از 100 نفر می‌شد.
صدرمحمدی با اشاره به رشادت و شجاعت پدران و مادران پس از آن حادثه خاطرنشان کرد: والدین، تکه‌های اعضای بدن دانش‌آموزان را جمع می‌کردند و بعضی از آن‌ها بچه‌های خود را از روی لباس‌هایشان شناسایی کرده و تشخیص دادند و برخی از والدین هم که موضوع را باور نداشتند، جسد فرزند خود با وجود اینکه چند روز گشتند هم پیدا نکردند.
مدیر وقت مدرسه راهنمایی دخترانه شهید نواب صفوی با بیان اینکه 3 برنامه و هدف را بعد از شهادت، دنبال می‌کنیم، گفت: هدف اول، گرامی داشتن یاد و خاطره شهدا است که این برنامه همه‌ساله در مدرسه انجام می‌شود که الیته امسال به دلیل شیوع کرونا تحت تاثیر قرار گرفته و با تعداد محدودی از افراد برگزار شد اما یاد و خاطره تمام شهیدان در اذهان ما زنده است.
وی، هدف دوم را زمان، مکان، مدفن حادثه و موارد مشابه بیان کرد و اظهار داشت: در کشور ما از این جهت، دِینی که به گردنمان بوده را به درستی انجام داده و تمام شهدا با تکریم و تجلیل در مزار خود آرام گرفته‌اند.
صدرمحمدی با بیان اینکه هدف سوم، الگوبرداری از سیره شهدا است، است، خاطرنشان کرد: اگر ایران را با ویتنام مقایسه کنیم، کشوری که 20 سال در جنگ بوده و تعداد بمب‌های وارده به ان کشور، بیشتر از تعداد بمب‌های جنگ جهانی دوم بوده است.
وی افزود: ویتنامی‌ها اقدام به حفر تونل و دخمه کرده و و مردم را در آنجا قرار دادند اما دشمن، همه کار می‌کرد و از مواد شیمیایی عامل نارنجی استفاده می‌کرد که در صورت تنفس سبب مرگ افراد می‌شد.
صدرمحمدی ادامه داد: آثار این بمباران شیمایی بعد از 3 نسل، هنوز هم باقی مانده که در جنین‌های نارس، نوزادان معلول، افرادی با قد 40 – 50 سانتی‌متری و دارای دست و پای کوتاه، نمونه‌هایی از این آثار است.
مدیر وقت مدرسه راهنمایی دخترانه شهید نواب صفوی گفت: ویتنامی‌ها بعد از جنگ، همان معلولان را به عنوان شاهد زنده در یک نمایشگاه به نمایش گذاشتند که بیشترین تعداد توریست را از نظر بازدید از مناطق جنگی به خود اختصاص داد.
وی اظهار داشت: همین معلولان در نمایشگاه‌ها صنایع دستی تولید کرده و به توریست‌های امریکایی و اروپایی می‌فروختند و همین سبب شد تا آمریکا علی‌رغم هزینه‌های فراوان با خفت و خواری و با خسران خیلی زیاد، ویتنام را ترک کرد.
صدرمحمدی با بیان اینکه ویتنامی‌ها امروز هم آمریکا را خفیف و خوار می‌کنند، خاطرنشان کرد: ویتنامی‌ها از حوادث مربوط به دوران جنگ و همچنین هنرمندی معلولان خود، مستند و فیلم ساخته و با دریافت هزینه، آن را به گردشگران اروپایی و آمریکایی می‌فروشند که سبب تقویت اقتصاد از درون و درآمد می‌شود.
وی با بیان اینکه ویتنام با این اقدام خود، قدم بزرگی برای اقتصادش برداشت، افزود: گردشگری، سیاحت و برگزاری نمایشگاه‌ها بالاترین اقتصاد ویتنام شده و از این طرق، اقتصادش را قوی کرده است.
صدرمحمدی ادامه داد: کیفیت اقتصاد ویتنام طوری شده که با شرکت‌های امریکایی، سرمایه‌گذاری کرده و شریک تجاری می‌شوند که این هم خفت و خواری است.
وی با بیان اینکه باید اقتصاد را از درون تقویت کنیم، تصریح کرد: امروز آمریکا التماس می‌کند که شرکت‌های ویتنامی، شریک تجاری او شوند.
* ابتدا فکر کردم کلاغ است اما هواپیما بود
فرهاد تفویضی، یکی از دانش‌آموزان آن زمان که شاهد عینی حادثه بوده است، گفت: من شیفت بعدازظهر بودم که دیر کرده بودم و وقتی به مدرسه می‌آمدم، صدای غرشی را شنیدم و وقتی به سمت صدا برگشتم ابتدا فکر کردم چند کلاغ می‌بینم اما در چشم بر هم زدنی، هواپیماها بالای سر ما بودند.
وی با بیان اینکه ناگهان به ما گفتند که بخوابید، اظهار داشت: در بین دود و گرد و خاک، تلالو شیشه‌ها را در آسمان دیدم و در حالی که از روی اجساد، می‌دویدیم، تکه دستی را دیدم.
تفویضی با بیان اینکه از ترس به سمت خانه می‌دویدم، خاطرنشان کرد: وقتی رسیده به خانه، دیدم که کسی نیست و همه برای نجات به سمت مدرسه رفته بودند.
وی با بیان اینکه من توسط یکی از اقوام به سمت مدرسه بازگشتم، افزود: نظامیان، اجازه ورود به محل را ندادند و از دور، مادرم را دیدم که با مشاهده صحنه‌ها گریه می‌کند.
تفویضی با اشاره به همکلاسی‌اش به نام شهید عبدالمجید حمیدی گفت: این همکلاسی شهیدم هر روز در ذهن من است و همین که می‌گویند شهیدان زنده‌اند، همین است.
* صدای انفجار هنوز هم در گوش من است
علیرضا بهاریان، یکی دیگر از شاهدن عینی حادثه با بازخوانی شعری که در آن زمان به مناسبت اربعین شهدای حادثه کوچه بینش سروده بود، گفت: من دانش‌اموز کلاس اول راهنمایی مدرسه 22 بهمن در شیفت صبح بودم و زنگ آخر کلاسمان بود.
وی با بیان اینکه سر معلممان به سمت بیرون بود که یک لحظه، صدای انفجار آمد، اظهار داشت: صدای انفجار هنوز هم در گوش من است.
بهاریان با بیان اینکه بچه‌هایی در زیر پله بر روی زمین افتاده بودند و بچه‌های دیگر از روی آن‌ها رد می‌شدند، خاطرنشان کرد: سر معاون مدرسه، زخمی شده بود اما با این حال، بچه‌ها را راهنمایی می‌کرد.
وی با بیان اینکه چهره‌ها قابل تشخیص نبودند، افزود: من تا خانه دویدم که در بین راه، یک نفر مرا صدا زد و وقتی برگشتم، دیدم که پدرم است و وقتی پدرم مرا بغل کرد من از حال رفتم.
بهاریان گفت: یک خانواده به نام خانواده روح‌القدس یعنی پدر، مادر و یکی از فرزندان در این حادثه شهید شدند.
* تاریخ شفاهی حادثه بینش سال آینده منتشر می‌شود
امیر نعمتی، رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی استان زنجان در این برنامه گفت: ایران اسلامی، دوران بسیار سخت و فراز و نشیب‌های سختی را پشت سر گذاشته است.
وی با بیان اینکه حماسه 8 ساله دفاع مقدس، یکی از این دوران سخت است، اظهار داشت: دفاع مقدس با رشادت، شجاعت و فداکاری مردم عزیز همراه بود که یکی از اتفاقات تلخ دوران دفاع مقدس، بمباران کوچه بینش است.
نعمتی تصریح کرد: وظیفه هنرمندان این است که این رشادت‌ها، شجاعت‌ها و خاطرات را با زبان هنر جهت انتقال به نسل‌های آینده، ضبط و ثبت کنند.
رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی استان زنجان با اشاره به تولید مستند بچه‌های کوچه بینش در زنجان گفت: در بخش فرهنگ و هنر کنگره ملی 3535 شهید استان زنجان در خدمت دبیرخانه این کنگره خواهیم بود که سال آینده برگزار خواهد شد.
وی افزود: امروز همزمان با برگزاری این برنامه، گردآوری و تدوین خاطرات و تاریخ شفاهی این رویداد را خواهیم داشت تا برای سال آینده، آماده و منتشر کنیم.
مجید دویرانی، مدیر اموزش و پرورش ناحیه 2 زنجان نیز با بیان اینکه روح شهدای دانش‌آموز در تار و پود این مدارس تنیده شده است، گفت: در سال 1365 من در مدرسه طالقانی بودم که این اتفاق افتاد و بعد از تعطیلی مدرسه در شیفت صبح از این حادثه باخبر شدم.
وی اظهار داشت: وقتی به سمت مدرسه در کوچه بینش، رهسپار شدم متاسفانه با صحنه بسیار تلخی مواجه شدم.
دویرانی با بیان اینکه صدام در آن سال‌ها از هیچ حنایتی خودداری نمی‌کرد، خاطرنشان کرد: صدام به دنبال این بود که مردم را با جنایت‌های خود به تنگ آورده و تسلیم خود کند.
وی با بیان اینکه این عمل ددمنشانه، تحیرآور بود، افزود: چنین جنایت‌هایی از یاد و خاطره‌ها پاک نخواهد شد.// آ
انتهای خبر/